Tomatensaus…

tomatentijd

Tja, en dan waren er ook nog tomaten…Het is nu tomatentijd. Mooie rijpe tomaten, voor weinig geld. Ik kocht op de markt 5 kilo tomaten voor € 2,- Geen geld, maar je moet er wel even voor werken. Ik maakte er tomatensaus van. Prima in te vriezen (of wecken, maar ik had geen potten). Met zo’n voorraad tomatensaus kun je later heerlijke saus of soep maken. Het is even gedoe maar dan heb je wel een mooie wintervoorraad supersaus!

  • 5 kilo rijpe vleestomaten, in stukjes gesneden
  • wat olijfolie
  • 500 gram uien, 1 bol knoflook, fijn gesneden
  • 1 eetlepel gedroogde oregano
  • 1 rode peper, zaad verwijderen en in kleine flinters snijden
  • 1 eetlepel zout
  • een handvol verse basilicum

tomatentijd

Neem een grote pan. Snijd de uien en knofook fijn en laat ze in de olijfolie even zachtjes bruinen. Voeg dan de peper en de tomatenstukjes toe. Laat alles zachtjes aan de kook komen en voeg het zout, de oregano en de basilicum toe. Laat de saus zo een uurtje zachtjes inkoken. Druk de saus door een (punt)zeef en duw zoveel mogelijk vocht uit de pulp. Wat je overhoud is een mooie geconcentreerde tomatensaus.

Je kunt deze saus bewaren door ze in potten te gieten en die vervolgens te wecken. Je kunt de saus ook laten afkoelen en in diepvriesbakjes verdelen om in te vriezen.

Hoe je de saus ook verder verwerkt, je hebt een nu mooie basis om soepen en sauzen te maken.

© ellen

Mollebonen…

Bonen

Voor velen zit-ie er weer op, de jaarlijkse grote vakantie. Er zijn her en der nog wat vrienden omzwervend, maar het merendeel heeft intussen zijn weg heimwaards gevonden. Voor het Ministerie is dat ieder jaar weer de tijd van grote verrassingen. Altijd is er wel iemand die iets vreemds of nieuws ontdekte en het Ministerie daarvan deelachtig wil maken.

Zo stuurde Ardi me gisteren nacht via-via een zak met “knabbels”. Mollebonen stond er op het etiket. Ardi en Sonja verbleven met de kids in het Noorden des Lands, en vonden daar voornoemde versnaperingen. Mollebonen, nooit van gehoord!

Het blijkt een bij uitstek Groningse aangelegenheid: Grunneger Mollebonen. En het zijn ook echt inlandse bonen, hoewel ze nergens anders voorkomen onder de naam Mollebonen. De in Nederland meer gangbare aanduiding van de vruchten is paardeboon, duiveboon of veldboon. Ze worden nu nog slechts gekweekt als veevoeder, maar ze stonden lang voor aanvang van onze jaartelling op het menu van onze voorouders en bleven daar staan tot in de negentiende eeuw. En in Groningen dus tot aan de dag van vandaag…

De Groningse bonen worden geroosterd in een pan, die ze Mol noemen. Vandaar! Het is een soort van wok, wat weer niet zo raar is als je bedenkt dat versnaperingen als de Molleboon van oorsprong uit Zuidoost-Azië komen. In de Chinese keuken bijvoorbeeld vind je ze onder de naam candou su.

Een andere manier van roosteren gebeurde bij de lokale bakkers die de bonen meeschoven in hun broodovens. Vergelijk het met het roosteren van pinda’s.

De Mollebonen worden gegeten als borrelhapje (hoewel ik me best andere toepassingen voor kan stellen). Ze hebben een lichtzoete smaak. Ze worden naar believen gezoet of gezouten. Bij ons kwam het schaaltje op de zaterdagse bittertafel. De meningen over de smaak waren verdeeld en varieerden van “gaat wel” tot “lekker”. Ik tendeerde naar het laatste. De Keizer van Monera, die op de late avond nog even binnen viel, werd helemaal lyrisch van de bonen. Hij at ze dan ook met “haffels” tegelijk.

Overigens noemen de inwoners van Groningenstad zich ook wel Mollebonen…

Bonen

© paul

Spaanse aardappeltjes in tomatensaus en bonensalade…

spaanse aardappeltjes en bonensalade

Ik weet niet hoe het weer bij jou is lezer, hier is het hot, verschrikkelijk hot. Te heet om ook maar te denken aan de barbeque. Gewoon een snelle maaltijd binnen leek me het beste vandaag. En dan eten uit een warm land, dat lijkt me met deze temperaturen dan ook beter te smaken dan onze Hollandse kost. Ik maakte een salade van Spaanse bonen. Meestal vind ik bonen uit blik een stuk minder smaken dan zelf geweekte en gekookte bonen. Deze bonen uit blik zijn een uitzondering. Ze smaken prima, niet melig of te gaar, een prima bite. Ik koop ze regelmatig in Luxemburg. Voor een tweepersoonssalade gebruikte ik de inhoud van een halfliter blik; 240 gram grote Spaanse witte bonen. Even goed uit laten lekken en in een mooie schaal schikken met wat uienringen, twee tomaten in parten gesneden, wat kapperappeltjes en een paar zwarte olijven. Een beetje grof gemalen zwarte peper erover en wat zout, en dan een flinke scheut superolijfolie.

Erbij Spaanse aardappeltjes in tomatensaus.

spaanse aardappeltjes en bonensalade

Ik beschreef het recept al eerder, het komt oorspronkelijk uit een Spaans/Portugees kookboek. Zo’n recept verandert hier al snel. Een aangepaste versie dus. Uitstekend voor zeer warme dagen. En, blijft er een beetje over, dan is dat helemaal niet erg. Koud eten wij deze aardappeltjes ook heel graag. Een lunchhapje voor morgen dus.

  • Voor vier personen;
  • 1 kilo nieuwe aardappeltjes, geschrapt
  • 1 grote ui, in halve ringen
  • 4 eetlepels olijfolie
  • 1/2 l blikje gepelde tomaatjes
  • wat chilipoeder of chilivlokken
  • een flinke pluk saffraandraadjes
  • 1 glas witte wijn
  • zeezout
  • een handje zwarte olijven
  • wat vers gehakte peterselie
  • eventueel wat geroosterde pijnpitten

Fruit ui en knoflook zachtjes in de olijfolie, zonder ze te laten kleuren. Voeg de tomaten, chili en saffraan toe, laat even meebakken en doe er dan de witte wijn bij. Laat het mengsel inkoken tot een dikke puree. Voeg de aardappeltjes toe en zoveel water dat de aardappeltjes net onder staan. Breng alles weer aan de kook en laat het op een hoog vuur inkoken tot de aardappeltjes gaar zijn en de saus is ingedikt.
Voeg de olijven toe en laat nog een paar minuten doorsudderen om de smaken goed te laten mengen. Voeg er, helemaal op het laatst, wat versgehakte peterselie bij.
Rooster intussen de pijnpitjes. Schep de aardappelen op een schaal. (strooi er eventueel de geroosterde pijnpitjes over. Ik had geen pijnpitjes in huis en het was me gewoon te heet om naar de winkel te gaan).

Wij aten er een paar lamskarbonaadjes bij. Gewoon gebakken in de pan met wat takjes rozemarijn en een paar teentjes knoflook.

Een kopje espresso toe, en toen begon het gelukkig te waaien en een beetje te regenen. Ik hoop dat het wat afkoelt!

© ellen.

Coca, kleine Spaanse broodjes met snijbiet en ansjovis…

COCA MET SNIJBIET

Het was hier vandaag bloedheet. Geen weer om eens uitgebreid te gaan koken. Ik maakte een flinke salade van sperzieboontjes, tomaat, ui, ei en een paar olijven. Een dressing erover van olijfolie, wat mosterd en wijnazijn. De sperzieboontjes 8 minuten in kokend water laten garen. Dan meteen in ijswater af laten koelen. Zo blijven ze mooi groen en knapperig.

Alleen deze salade leek me niet echt genoeg voor de avondmaaltijd dus maakte ik er een paar van deze Spaanse broodjes bij. Ik schreef er  al eerder over. Vandaag gebruikte ik geen spinazie maar snijbiet uit onze eigen tuin.

  • Voor 8 kleine coca’s: Maak een je mooi deeg van;
  • 500 gram bloem
  • 1zakje gedroogde gist ( ik los de gist op in 150 ml lauw water en voeg dat mengsel dan toe aan de bloem)
  • dan nog ongeveer 300 ml water
  • snufje zout
  • 1/2 eetlepel olijfolie

Laat het deeg onder een doek rijzen tot het volume verdubbeld is. In de zon gaat dat heel snel.

Kneed het deeg nog eens door en maak er platte schijven van van ongeveer 12 cm doorsnee en nog geen cm dik.

  • Voor de vulling gebruikte ik vandaag:
  • 250 gram snijbiet, heel fijngehakt
  • ansjovispasta
  • 2 lente-uien, in plakjes
  • 2 teentjes knoflook, in flinterdunne plakjes
  • 2 á 3 tomaten in dunne plakjes
  • 1 eetlepel pijnpitten
  • olie

Leg de deegrondjes op een bakplaat. Knijp op elk rondje wat ansjovispasta en verdeel dat gelijkmatig over het deeg. Bekleed ze dan met de snijbiet, pijnpitten, ui en knoflook en plakjes tomaat. Druk de snijbiet goed in het deeg en besprenkel rijkelijk met olijfolie.
Strooi er wat peper en zout over en laat de coca zo ongeveer 10 minuten narijzen.

Zet ze dan in een voorverwarmde oven en bak ze op 220 graden in ongeveer 15 minuten gaar. Haal ze uit de oven en sprenkel er nog wat olijfolie over.
Serveer met een mooie salade of gewoon zó, als lunch met een glas koele witte wijn.

Kopje espresso toe.

© ellen

Venkelsalade en gnocchi met lamskarbonaadjes…

Lamskarbonaadjes en gnocchi

Elke dag voor één persoon koken valt niet mee. Iets lekkers voor mezelf bedenken kan ik wel maar de hoeveelheden aanpassen is moeilijk. Er blijft elke dag wel wat over daar is hond Max dan weer blij mee. Hond Max eet liever menseneten dan brokken. Gisteren niet, gisteren weigerde hij te eten. Na dagen lekkere hapjes beviel mijn restje hem gisteren niet. Ik heb het uiteindelijk maar in de biobak gegooid. Foei, ik gooi niet graag eten weg, maar in dit geval kan ik Hond Max wel gelijk geven. Ik vond het ook niet lekker.

De super had een aanbieding; gnocchi á poêler, dat leek me wel wat. Ik koop zelden kant-en-klaar eten maar ik had opeens geweldige zin in gnocchi en om ze zelf te maken, voor mij alleen vond ik wat teveel gedoe.Ik kocht dus een zakje kant-en-klaar gnocchi, mét mozzarrella, “coeur fondant”, staat er op het zakje. Van de fabrikant mocht ik kiezen uit drie bereidingsmethoden; even in de boter verwarmen, even in de oven met wat kaas of gewoon in water 2 minuten opwarmen. Ik koos voor de eerste optie, snel in de boter opwarmen. Blaadje salie erbij en smullen maar. Dat viel gruwelijk tegen. Geen lekkere fondant vulling in een omhulsel van kruimige aardappeltjes. Op mijn bord lagen taaie balletjes met een taaie zoutige vulling. Jammer, ik had er zo’n zin in. Je kunt beter zelf gnocchi maken volgens dit recept. Eigenlijk helemaal niet zoveel werk. En stukken goedkoper ook nog eens.

Nou ja, ik ben weer eens bevestigd in mijn vooroordelen ten aanzien van kant-en-klaar voeding. Gewoon zelf maken, bespaard geld, kost helemaal niet zoveel tijd en is meestal vééél lekkerder.

venkelsalade met sinaasappel en gorgonzolla

Ik at er een paar lamskarbonaadjes bij. Snel om en om gebakken. Die waren uitstekend. en een salade van venkel, sinaasappel en gongonzolla. Gewoon zelfgemaakt. De venkel heel dun snijden. Sinaasappel pellen en in partjes verdelen. Een paar stukjes gorgonzolla erbij en alles op een bordje schikken. Ik maakte een dressing van sinaasappelsap, wat olijfolie en wat peper en zout. Niks mis mee en klaar in een handomdraai.

Stukje Brie de Meau toe en een kopje espresso. Op de gnocchi na, een prima camping maaltijd.

© ellen.

Worstjes in paddestoelensaus…

paddestoelen en worstjes

Aan allen die mij een hart onder de riem staken: dankjewel!. Tot nu toe heb ik de aandrang tot roken kunnen weerstaan. Wordt vervolgd…

En terwijl Ellen in Luxemburg de heerlijkste dingen kookt (maar weinig op het log gepubliceerd krijgt), is het bij mij een beetje behelpen. De soep die ik vandeweek trok is allang op. Verder ging ik nog eens langs bij de afhaalchinees, dit keer voor een half eendje in pruimensaus. Maar gisterenavond nam ik dan toch weer de moeite om voor mezelf te koken. Het recept is voor twee personen.

  • 2 worstjes van onbesproken gedrag,
  • 250 gram bio-grotchampignons,
  • 1 ui,
  • 2 teentjes knoflook,
  • olijfolie,
  • 1 kop bouillon,
  • flinke scheut room,
  • peper en zout.

Poets de paddestoelen en snijd ze in schijfjes. De fijngehakte ui en de gehakte teentjes knoflook in olijfolie laten zweten tot ze glazig zien. Dan de paddestoelen erbij. De paddestoelen slobberen alle olie op en bakken even mee. Dan gaat de bouillon erbij. Deksel op de pan en de paddestoelen kunnen stoven. Intussen bak je in een andere pan de worstjes mooi bruin aan de buitenkant. Dan kunnen de worstjes bij de paddestoelen. Ze stoven nu mee. Na een goed half uur kan de room erbij. Is de saus nu te dun, mag die nog even inkoken. Maaltijd klaar. Ik nam er een bord sla bij en goed brood. En een glas water…

© paul

Lamskarbonaadjes en tuinboontjes; eten op de camping…

tuinboontjes en lamskarbonaadjes 003

Paul schreeft het al, de verbinding van het draadloos netwerk is niet altijd even goed. Maar het was hier ook heel druk met bezoek. De afgelopen dagen kwamen er allerlei vrienden en bekenden langs, acht in totaal. Iedereen wilde het feest op het Chateau van Ansembourg meemaken. Een heel gezellig, rommelig, druk weekende. Ik heb ervan genoten maar ben ook wel blij dat ik nu weer even rust heb en tijd kan maken om af en toe een stukje te schrijven en mijn kratjes boeken uit te lezen. Ik zal proberen om de afgelopen dagen nog een beetje te beschrijven. Door alle drukte heb ik helaas ook weinig foto’s gemaakt. Jammer, vooral omdat een paar gerechten bijzonder de moeite waard waren.

Donderdag arriveerden Ans en Hijn met hond Titus als eersten op de camping. We kregen in de morgen een smsje en besloten snel boodschappen te doen. We kochten mirabellentaartjes voor bij de koffie. Als avondmaal aten we pasta met een saus van wilde zalm, room en dragon. Vrijdag lazen we op het weblog dat ook Ans en Alex in aantocht waren. De Jongste Bediende en Marleen zouden tegen de avond aankomen. Na een uitgebreid ontbijt dus maar weer snel naar de supermarché. We kochten alles wat nodig is voor een flinke pan pasta met Bolognesesaus, en een uitgebreide salade. Een paar mooie kaasjes als dessert. Gelukkig was het weer prima en konden we buiten eten. Voor zaterdag kocht ik alvast twee kilo kalfsvlees voor een Mediterane stoofpot. De stoofpot was bijzonder goed geslaagd maar ik heb er helaas geen foto’s van gemaakt. Ik ga dit gerecht volgende week, als Paul weer hier is, nog een keer maken. Dan mét foto’s en recept!

Tja, en zondag gingen we natuurlijk naar het grote feest in Ansembourg! Het was zoals ieder jaar weer fantastisch. Er werd gedanst gezongen en vooral gekookt.

Van de dames uit Martinique mochten we wel even in de pannen kijken…een heerlijke stoofpot, die werd geserveerd met gebakken banaantjes en rijst. Bij de Spanjaarden konden we proeven van de handgesneden Ibericoham. Ook waren er weer enorme pannen paella, maar er stond zo’n lange rij mensen te wachten dat we besloten maar iets anders te gaan eten. Bij de Zwitsers aten we een prima kaasfondue . (De Zwitsers wonnen dit jaar overigens de prijs voor de meest millieubewuste stand!) Een voortreffelijk biologisch handgemaakt ijsje toe en daarna; espresso natuurlijk! . Er was ook een kraam met een Nederlandse delegatie. Zij verkochten koffie, met echte Limburgse vlaai.

Kortom, een waar feest!

Maandag vertrokken de meeste van onze gasten richting vakantiebestemming. Paul ging naar huis om weer een week te werken. Ik ging met de Jongste bediende en Marleen nog maar eens naar de supermarché. s’avonds dineerden we bij het Chinese restaurant Zheng in het dorp. Dinsdag tegen de avond gingen ook de Jongste Bediende en Marleen naar huis en at ik een mootje zalm met wat zeekraal.

Als ik hier alleen ben, ben ik afhankelijk van het openbaar vervoer. En er zijn geen winkels in de buurt. Dus moet ik goed nadenken wat ik zoal moet kopen om de week te overbruggen. Dat is soms best lastig. Mis je net een beetje room, of blijken de eieren op. Dat betekent; naar het dorp lopen naar de bushalte en dan 20 kilometer met de bus naar de winkel. Maar wees gerust, de koelkast zit vol met mooie ingrediënten, ik kan nog dagen vooruit!

Zo kocht ik prachtige kleine tuinboontjes, uit Nederland. Ze waren zo vers en zo mooi dat ze echt niet dubbelgedopt hoefden te worden. Een paar lamskarbonaadjes erbij en wat gebakken aardappeltjes vormden vanavond mijn maaltijd.

En natuurlijk, een kopje espresso toe! Met een stukje chocolade.

© ellen.

Ravioli met borage en ricotta…

Verse pasta met borage en ricotta

Er komen allerlei reacties binnen, zowel op het web-log als via de mail, op het artikel over snijbiet. Leuk, er zijn dus toch nog meer mensen die deze mooie én smakelijke groenten weten te waarderen. Helaas had ik maar een klein bosje snijbiet en moeten wij even wachten tot de plant weer gegroeid is…Klein tuintje, niet bedoeld om groenten te telen enzovoorts…Vandaag toch weer een nieuwe uitdaging in dat piepkleine tuintje. Wij hebben al jaren borageplanten. Het ene jaar een paar, het andere jaar overvloedig aanwezig. Ze zaaien zichzelf uit. Het zal al zo’n 18 jaar geleden zijn dat ik een paar boragezaadjes in ons tuintje strooide. Alles wat er nu groeit zijn afstammelingen van deze zaadjes! Een succesvolle plant kun je wel zeggen.

borage of bernagie

Dit jaar is de borageplant zeer overvloedig aanwezig in onze tuin. Ik besloot er maar eens iets mee te doen. De bloemetjes gebruik ik al jaren om er gebak mee op te sieren, maar het blad zou ook heel eetbaar en smakelijk moeten zijn. Ik dook in de boeken en kwam een recept tegen in het boek “de Zilveren Lepel”. Het leek een heel bruikbaar recept, maar na nog eens goed lezen kwam ik tot de conclusie dat het recept rare trekjes vertoonde. Ofwel er klopte helemaal niets van. Een geheel eigen versie dus vandaag, met een kleine link naar “De Zilveren Lepel!”

  • Voor vier personen:
  • Voor de pasta:
  • 300 gram pastameel 00
  • 3 eieren
  • wat zout
  • voor de vulling
  • 300 gram borageblad, goed gewassen en de dikke nerven weggesneden
  • 125 gram ricotta
  • 1 teentje knoflook
  • 75 gram Parmezaanse kaas
  • 1 ei
  • zout, peper, wat nootmuscaat

borage of bernagie borage even geblacheerd en fijngehakt

In het boek staat dat er ook nog een saus met walnoten, veel olie, brood, knoflook en Parmezaanse kaas over de ravioli moet. Ik deed een poging. De saus smaakte prima maar geeft geen enkele meerwaarde aan het gerecht, sterker nog, de fijne smaak van de borage werd helemaal weggedrukt door de notensaus. Ik bespaar je dus hier maar het recept van de notensaus en vertel alleen hoe wij de pasta gegeten hebben.

Pluk de mooiste bladeren van de borageplant. Was ze goed schoon en blancheer ze even in kokend water. Laat ze goed uitlekken en hak ze dan heel fijn. Meng het blad met de ricotta, de knoflook, het ei en de Parmezaanse kaas. Breng op smaak met peper, zout en wat nootmuscaat.

Maak wat pastadeeg van pastameel en eieren.

Verse pasta, homemade pastry Verse pasta, homemade pastry

Steek kleine rondjes of vierkantjes uit het deeg en leg er een leegje vulling op, daarop weer een deegplakje. Stevig aandrukken en op een schone doek leggen tot verdere verwerking.

Verse pasta met borage en ricotta Verse pasta met borage en ricotta

Tenslotte kook je de pasta een paar minuutjes in ruim gezouten water. Schep de pasta uit het water en giet er wat gesmolten boter over met wat fijngehakte platte peterselie.

Het recept voor de notensaus geef ik nog wel een keer. De saus lijkt me lekker bij gegrilde kip of, zoals in Georgië, als saus bij karper of andere zoetwatervis.

© ellen.

Risotto met snijbiet en paddestoelen…

risotto met snijbiet en paddestoelen

Omdat ik niet zo heel veel snijbiet kon oogsten vandaag, leek dit gerecht me de beste manier om mijn zelfgeteelde groenten te verwerken.

Voor vier personen;

  • 300 gram risottorijst
  • 50 gram boter
  • 1 kleine ui, heel fijngesneden
  • een eetlepel fijngesneden pancetta
  • 1 glas droge witte wijn
  • 200 gram snijbiet
  • een handje gedroogde paddestoelen
  • 2 1/2 liter bouillon (kippenbouillon is prima)
  • zout en peper
  • 75 gram koude boter in kleine blokjes gesneden
  • 100 gram geraspte Parmezaanse kaas

Week de gedroogde paddestoelen ruim een uur in lauw water. Breng de bouillon aan de kook. Houd de temperatuur van de bouillon tegen de kook aan. Snijd de dikke nerven uit de snijbiet en blancheer de bladeren even in de hete bouillon. Schep de snijbietbladeren uit de bouillon, laat ze goed uitlekken en hak de groenten dan heel fijn. Knijp het vocht uit de paddestoelen en voeg dat bij de bouillon.

Smelt de boter in een pan met een dikke bodem. Fruit hierin de ui met de pancetta.
Doe de rijst erbij en roer goed tot alle korrels met boter bedekt zijn. Als alle korreltjes heet zijn kun je de wijn toevoegen. Laat de wijn verdampen tot de rijst bijna droog is.

Voeg er nu zoveel bouillon bij dat de rijst helemaal bedekt is. Roer goed en doe er de geweekte paddestoelen bij. Daarna blijf je bouillon toevoegen en roeren. Voeg één á twee eetlepels per keer toe en roer voortdurend over de bodem van de pan. Als de bouillon is opgenomen voeg je weer nieuwe toe.
Doe er na 15 minuten de snijbiet bij en blijf roeren tot de rijst gaar is. De korrels moeten van buiten gaar zijn en van binnen nog wat ‘beet’ hebben.

Draai het vuur uit en laat de risotto een minuut rusten. Meng dan de koude boter en de kaas door de risotto. Breng verder op smaak met wat peper en zout.

risotto met snijbiet en paddestoelen

Wij waren heel tevreden met deze risotto. De combinatie van gedroogde paddestoelen en snijbiet las ik ergens in een of ander kookboek ( ik weet niet meer precies waar) In ieder geval een hele mooie geur- en smaaksensatie, bijzonder geschikt ook voor deze bijna regenachtige zomerdag. Het Kind kwam en riep dat het naar Herfst rook in huis. Ze houd niet zo van rijst, maar risotto is volgens haar iets héél anders. Dat is “een smeuige hap troostrijk eten op een regenachtige zomerdag”. Ook vriend Andy wilde natuurlijk wel een hapje proeven…Hond Max kreeg de laatste korreltjes bij zijn brokken…Helaas, dus weer geen left-over om gefrituurde risottoballetjes te maken.

Kopje espresso toe.

© ellen.

Snijbiet ofwel de Beta vulgaris, variëteit cicla…

snijbiet

Wij hebben niet zo’n grote tuin, 7×15 meter ongeveer. Dat lijkt heel wat, maar de twee terrassen, één in en één uit de zon, en vier vakken met rozenstruiken omrand door buxusheggen nemen een groot deel van de ruimte in beslag. Blijft over smalle stroken langs de muren, daar staat de peterselie, selderie en rozemarijn. Wat lavendel en af en toe een leeg plekje. Zo’n leeg stukje gebruikte ik om snijbiet te zaaien. Ik kocht het zaad afgelopen najaar in Amsterdam op de bloemenmarkt. Daar stond een zaadhandelaar met een rekje bijzondere zaden; onder andere zwarte kool, diverse tomatenrassen, wilde spinazie, en ook deze snijbiet.

Ik kom deze groenten al jaren tegen in mooie recepten maar heb nog nooit ergens snijbiet in de winkel of op de markt gezien. Ik besloot dus maar eens zo’n zakje zaad te kopen en zelf snijbiet te telen. Ik denk dat het kleine plekje in onze tuin niet erg gunstig ligt voor de snijbiet; het duurde nogal lang voor er iets tevoorschijn kwam. En nu, na een paar maanden, zijn de planten nog niet erg groot. De plant heeft waarschijnlijk meer ruimte nodig. Maar goed, vandaag besloot ik toch maar eens te oogsten.

Meer info over snijbiet op Wikipedia.

Marcella Hazan schrijft in haar boek de Italiaanse keuken; Geen groente is zo geschikt voor de Italiaanse keuken als snijbiet. Het brede donkergroene blad, waarvan de smaak zoeter en minder nadrukkellijk is dan spinazie, kan gebruikt worden om pastadeeg groen te kleuren, maar kan ook, in combinatie met kaas dienen als vulling voor allerlei pastasoorten. De bladeren doen het goed in de soep, zijn heerlijk als ze gebakken worden met olijfolie en knoflook of gekookt met olijfolie en citroensap. De brede zoetige stengels zijn heerlijk in gratins of gebakken of gefrituurd.

snijbiet

Mijn oogst van vandaag woog 200 gram, ik besloot er een mooie pan risotto mee te maken.

© ellen.