Category Archives: geruchten, roddels en achterklap

Tranen met tuiten…

Posted on by

Chef-kok van het Ministerie staat te janken achter de potten. De laatste ui van Marleen is zojuist geslacht. Zó krachtig, zóveel smaak, zóveel etherische oliën. Milde uien zijn leuk voor salades, voor verfijnde gerechten, maar voor de rest prefereert het Ministerie dit soort tranentrekkers. Ze zijn op, wat moeten we nu? De uien komen uit een kleine tuin, ze waren niet bespoten (Marleens vader heeft dit jaar de kans niet gehad). Welk ras het is weten we ook niet. Dit artikeltje heeft niet als doel de lezer te vermaken, het is een smeekbede aan de telers van het edele gewas: Help ons uit de nood!

© paul

Sinterklaasavond…

Posted on by

 

Vroeger kregen wij op Sinterklaasavond, in afwachting van de pakjes en rijmen, altijd warme chocolademelk. En dan niet van dat fabrieksspul uit een pak, maar zelfgemaakt met cocao en volle melk. De chocolademelk werd altijd uitgeschonken uit deze kan. Al heel oud, handbeschilderd én vuurvast. Een erfstuk. Belangrijk vind ik de tradities die aan dit soort huishoudelijk serviesgoed hangen. Wij zetten de traditie voort en dronken ook met onze dochter op 5 december chocolademelk uit deze kan. Later op de avond kwam dan nog de bisschopswijn, maar dat vind ik eigenlijk niet lekker. We hebben die vanavond vervangen door een glaasje Glühkriek.

Tastevin en oud geld…

Posted on by

Het was weer druk op het Ministerie, zoals altijd op zaterdag. Ook de Keizer van Monera was present. En dit keer met iets heel bijzonders; een Tastevin! Paul legt later uit hoe en wat over de tastevin. Maar ik laat de tastevin die Gerard heeft gesmeed, alvast zien. Heel mooi, en gemaakt van “oud geld”. De lepel is gesmeed uit een oude zilveren rijksdaalder, voor het steeltje heeft hij een staafje zilver moeten kopen. Gerard is er helemaal klaar voor, hij kan gaan prûve.

© ellen

Terug naar de vorige eeuw…

Posted on by

Gans met rode kool in 1999.

Al eerder heb ik beloofd af en toe iets over te schrijven uit de schriftjes 1999. Vandaag is zo’n dag dat er verder weinig te melden is;
26 november 1999.
Een vrije dag vandaag, we hebben zin in een autoritje en komen in Kleef (Duitsland) terecht. Een gezellig klein stadje om zomaar wat rond te lummelen. We kopen maanzaadkoeken voor Hendrikje. Rond 13.00 komen we toevallig langs een “goed burgelijk” restaurant. Een groot schoolbord prijst het dagmenu aan; Gans met rode kool voor 15 Mark. (nog vóór de euro!) We krijgen dus acuut grote honger en besluiten maar eens binnen te kijken. De buitenkant ziet er niet bijzonder uit, van die afschuwelijke ‘Duitse’ groene ramen.
Binnen blijkt het restaurant veel groter dan we dachten, en echt gemütlich. Er zitten zeker 50 mensen gezellig keuvelend te eten. We bestellen de gans van het dagmenu en mogen kiezen of we er aardappelen of Knödel bij willen, Knödel natuurlijk! We krijgen ook heerlijke verse rode kool, eigengemaakte appelmoes en een peertje gevuld met Preisselbeeren. Een groot glas Duitse witte wijn erbij en koffie toe. (het schrift vermeld niet welke wijn) Een heerlijke maaltijd voor weinig geld.
Gewoon een ganzenpoot, niet zo’n onbestemd, gefileerd lapje. De rekening DM 36,- !

De foto is een improvisatie, ik had in 1999 nog geen digitale camera.

 

Voetbal…

Posted on by

Als ik nou ergens helemaal geen verstand van heb, dan is het wel voetbal. Zeer ongebruikelijk om hier een stukje te vinden over deze sport. Vandaag de enige uitzondering ooit; Onze club GVV heeft een nieuwe voorzitter; Jan van der Veen! En die kennen wij. Jan gefeliciteerd met je verkiezing tot voorzitter. En GVV gefeliciteerd met Jan. Ik mag dan niets over voetbal weten, ik weet wel dat Jan een prima voorzitter zal zijn.

 

Hond beroofd van kluif…

Posted on by

feesteten
Zaterdag maak ik bijna altijd soep. Zondagse soep zeggen ze hier. We eten de soep meestal bij de lunch, en vaak vries ik een deel van de bouillon in voor later gebruik. Ik trek bouillon van een schenkel met een bot en Max weet precies wanneer de bouillon klaar is en de kluif voor hem. Zo ook vandaag. Max lag er net een half uurtje tevreden op te knagen toen de Keizer van Monera kwam. En ja hoor, weg kluif!!! Die had Gerard nou net nodig om een ornament te maken voor de Elektromotor. Het ging razendsnel… “Wâh hi dé hûndje een lekker kloifke, loat is kiejken”, en roets, weg kluif. Max zit nu te balen in zijn mand. Ik ben benieuwd wat het voor een ornament wordt.

© ellen

Sumiranboerderij bijna ingesneeuwd!..

Posted on by

Vanmorgen het eerste, dunne, laagje sneeuw van dit seizoen. Het was een echte verrassing toen we uit het raam keken, een wit dak! Maar al snel verdween bijna alles. Wij waren zo ongeveer door de voorraad bio vlees heen, dus besloten we naar Heusden te rijden. (Voor nieuwe lezers; wij kopen het vlees al een tijdje bij de biologische boerderij Sumiran. (Zie ook eerdere logs dd 18 augustus en 18 september) Het werd een barre tocht! Het bleek enige kilometers ten zuiden van ons dorp serieus te winteren. Nadat we de weg van Helmond naar Weert verlieten was het werkelijk één grote kledder. Modder, sneeuw, wegwerkzaamheden op een weggetje van 2 meter breed. We moesten draaien en raakten vast in blubber en sneeuw. Na een lange omweg via Heusden bereikten we eindelijk ons doel. De varkens (met vrije uitloop) bleven wijselijk binnen. Op het erf stond 10 centimeter natte kledder. Als bonus bij onze inkopen kreeg het Ministerie een prachtige rookworst. Die had vorige week nog een prijs gewonnen. Zilver, voor uitmuntende bio-worst. Ze gaan bij Sumiran nu voor goud! De foto is genomen in september, vandaag geen varken te zien, veel te koud!

© ellen

 

Dakhaas…

Posted on by

Dakhaas is in het Helmonds synoniem voor kat. De inwoners van Helmond worden in onze contreien, wat minachtend, Kattenmeppers genoemd. Mijn moeder kwam uit die stad, althans bracht daar een groot deel van kindheid en adolescentschap door. Besmuikt en ook een beetje verlegen bekende ze me dat ook zij wel eens kat had gegeten. Ik geloofde haar niet. “Mar jonge, ge kôhnt ut verskil nie zien, en ut smakte goewd. Krek un wild kerningt.”

Kun je het echt niet zien? Dachten we wel! Onze Larousse Gastronomique (Engelse versie, 7e druk, 1986) biedt uitkomst. De afbeelding laat zien dat er duidelijk verschil is in de vorm van de diverse botten. Vervelend is dat de botten pas te voorschijn komen wanneer je het vlees genuttigd hebt, maar met dit plaatje indachtig kun je nog een aardige partij stennis maken, zouden ze je kat-in-de-zak verkocht hebben voor het edele wild… De Larousse vermeldt overigens dat de smaak van kat tussen konijn en haas in zit.

© paul

 

Betaaldag…

Posted on by

Na heftige discussie en ampele overweging besloot het Ministerie dat de “side-kick” van voornoemd instituut niet zou vermelden dat het vandaag betaaldag was en ook niet dat het Ministerie dien ten gevolge wijnen aanschafte (Barbera d’Asti en Sylvaner). We doen er dus het zwijgen toe. Een en ander bracht met zich mee dat er niet gekookt werd op het Ministerie. We zochten de Griek op. Ik bestelde een stoofschotel met rundsvlees, aubergines en kaas. Ellen at, zoals ze daar altijd doet, lamskarbonades. Die zijn van een constante kwaliteit. Goed gemarineerd, prima gegrild. Altijd waar voor je geld. Simpele, maar smakelijke landwijn erbij. Koffie en Metaxa toe.

© paul

 

Heftige discussie op het Ministerie!!! (Bordje 2.)

Posted on by

Over dat bordje natuurlijk. Ik ben inmiddels ook thuisgekomen en onderweg hebben de Jongste Bediende en ik er al over gepraat! Ik weet namelijk heel zeker dat dat bordje nog maar een jaar of zes bij ons in huis is! En ik meen ook heel zeker te weten dat ik het bordje op een vlooienmarkt heb gekocht! Ik denk dat dit fruitschaaltje ouder is, uit het interbellum. Hoe komt een Tsjechisch setje, in de beginjaren vijftig, in Zuid-oost Brabant terecht? Het geheugen is een hele vreemde zaak, selectief en vervormend. “Dichtung und Wahrheit.” Wie herkent dit fruitschaaltje? Neel, was jij erbij toen we het kochten? Ik weet wel heel zeker dat het niet uit mijn ouderlijk huis afkomstig is. Wij hadden een glazen schaal voor gewassen fruit en die heb ik zelf kapot laten vallen. Bessen werden bij ons meteen schoon gespoeld en gerist boven een schaal en met suiker bestrooid. Als we zo de herkomst van onze hele huisraad moeten achterhalen, heeft het Ministerie de komende tien jaar stof genoeg…

© ellen