Dakhaas is in het Helmonds synoniem voor kat. De inwoners van Helmond worden in onze contreien, wat minachtend, Kattenmeppers genoemd. Mijn moeder kwam uit die stad, althans bracht daar een groot deel van kindheid en adolescentschap door. Besmuikt en ook een beetje verlegen bekende ze me dat ook zij wel eens kat had gegeten. Ik geloofde haar niet. “Mar jonge, ge kôhnt ut verskil nie zien, en ut smakte goewd. Krek un wild kerningt.”
Kun je het echt niet zien? Dachten we wel! Onze Larousse Gastronomique (Engelse versie, 7e druk, 1986) biedt uitkomst. De afbeelding laat zien dat er duidelijk verschil is in de vorm van de diverse botten. Vervelend is dat de botten pas te voorschijn komen wanneer je het vlees genuttigd hebt, maar met dit plaatje indachtig kun je nog een aardige partij stennis maken, zouden ze je kat-in-de-zak verkocht hebben voor het edele wild… De Larousse vermeldt overigens dat de smaak van kat tussen konijn en haas in zit.
© paul
Dakhaas
Ieder jaar rond kerst is Youp van ‘t Hek zijn sentimentele tranentrekker “Flappie” weer op de radio te horen. De tekst stamt uit de tijd dat konijnen nog konijnen waren. De tijd dat vader nog de man was die op zondag het vlees sneed en een konijn kon slachten of anders de aardige buurman wel. Van die stoere Vlaamse reuzen of Lotharingers en niet van die inteelt dwergkonijntjes, die overigens goed in de gourmetpannetjes passen.
Haas kan de familie Bruintje niet meer trekken en daarom siert dakhaas de stemmig gedekte kersttafel.
Wanneer na de kerstdagen A4’tjes met een foto en uitvoerig signalement van een vermiste poes aan de lantaarnpalen in de buurt hangen….