Op de ochtendwandeling zag ik ze weer. De hele Gemeentetuin ligt er vol mee. En je kunt er niks mee doen. Ja, de eikels, die zijn nog goed voor de varkens… Maar de vruchten van de paardekastanje? Eten kun je ze niet.
Toch kan ik het niet laten, ik raap ze altijd op. Prachtig glanzen ze tussen de dorre bladeren, ik prop mijn broekzakken er vol mee. Ik heb een mannetje gemaakt, maar hond had ook gekund. Of een slang, of een halsketting… (Ooit maakte ik een Pterodactilus!)
Het einde van de winter halen ze nooit, mijn figuurtjes. Ze verliezen glans, drogen in, armpjes en beentjes gaan los zitten of breken. Net het echte leven.

Ik neem nog een glas wijn en ga naar bed. Morgen ga ik beukenootjes rapen, daar kun je ten minste snoepjes van maken.

© paul

De Jongste Bediende is dus met zijn oudste broer naar Canada. Ze zijn hier voor een bruiloft van directe familie in de tweede lijn. Natuurlijk komen de foto’s van deze bruiloft straks ook nog op het weblog, maar er is wel een tijdverschil van 6 uur, waardoor het verhaal van vandaag en morgen door elkaar zal gaan lopen, maar that’s life!

Gisteren ( vrijdag dus ) werden we door Everet verrast met een steak op canadese wijze, gewoon groot maar echt heel lekker! ter voorbereiding op de bruiloft moest er natuurlijk ook bij gedronken worden, waardoor het weer tot de late uurtjes doorging. Morgen de foto’s van de bruiloft!

© vincent

De Jongste Bediende kwam nog even langs om goedendag te zeggen. Hij vertrekt morgen voor 10 dagen naar Canada. Hij zal repotages maken, en veel foto’s. Je hoort er nog van.
Gevolg van een en ander was dat de avondmaaltijd laat en eenvoudig was.

Zalmmoot gebakken in de pan, kruidenboter erbij, aardappelpuree uit de knijper en veldsla.
Glas Riesling uit de Elzas.
Stukje Morbier en een schijfje van een mij onbekend geitenkaasje toe.
Espresso en een stukje chocolade.

© paul

Het stukje van Paul over dierendag vraagt toch wel enige verklaring! Ik maakte de foto om later toe te voegen aan een verslag over de viering van Dierendag in Restaurant de Witte Tafel, in Eindhoven. Kinderen konden zich inschrijven om op dierendag, sámen met hun geliefde huisdier een maaltijd te nuttigen. Het initiatief voor het dierendagdiner kwam van het ROC Eindhoven en de Design Academy.

Onze hond Max is een heel makkelijk beest, hij vindt alles best, maar aan tafel eten bleek dus niet te doen. ( vandaar de foto van Max aan tafel, die ik overigens al een dag eerder maakte) Ik vroeg me af hoe dat zou verlopen met de diverse dieren in het restaurant in Eindhoven. Een verslagje in het Eindhovens Dagblad van vandaag vermeldt dat het reuze gezellig is geweest. Honden waren goed vertegenwoordigd, katten wat minder. Er was ook een zijdehoentje en een hamster. De dieren kregen aangepast eten, dus de kip wat mais, honden gewoon vlees. Een jonge bezoeker merkte op dat hij had verwacht dat het eten vegetarisch zou zijn; “Raar toch? Koe eten op Werelddierendag?” Tja, en het hoentje mag blij zijn dat het niet in de pan beland is….

Ik geloof dat ik toch liever in een restaurant eet zonder huisdieren! En ook graag zonder huilende baby’s. Beide groepen zijn thuis veel gelukkiger.

Ps. Max zijn dagelijkse menu bestaat uit Smolke brokken, met soms een klein hapje van wat er van onze maaltijd overblijft. Ik houd niet van dikke honden met vaatvernauwingen en rotte tanden.

Ik heb wat tegen het getuttel, maar ook vandaag moest het weer gebeuren. Het vieren van Werelddierendag.
Ellen had Max z’n lievelingskostje gemaakt: spaghetti met wat vlees en vis.
Voor de foto moest het beest van de tafel eten. Nou, je ziet het: de hond negeerde de maaltijd volkomen. Op normale dagen niet aan tafel, dan nu ook niet!

Enfin…, bak op de grond, 15 seconden later wassie leeg.
Het Kind kwam even later nog met het traditionele kadootje, gegrilde spekzwoerd. Ook lekker!

© paul

Vandaag hehben we Tante Loes begraven, Hendrikje (het Kind), Ellen en ik.
Een sobere plechtigheid, precies zoals Loes het zelf wilde.

De rest van de dag stond in het teken van overdenking.
Eten en drinken doen we vanavond anoniem.
Morgen ben je weer welkom op het Ministerie.

© paul

Het is deze week bijzonder rommelig in ons huishouden, veel werk, veel bezoek, weinig tijd, en dan weer veel werk, veel bezoek. Van gewoon eten koken op een normale tijd komt al dagen niets terecht.
Vandaag een slappe poging gedaan, maar er kwam weer iets tussen. Vandaag dus een pizza gehaald bij onze onvolprezen pizzabakkers Enzo en zonen. Ik bestel daar een “pizza Ellen” en krijg dan precies de pizza die ik het lekkerste vind. Vanavond bleek bij het halen van de pizza, dat er ook een “pizza Jacobien” bestaat. Ik ben heel nieuwsgierig hoe de pizza Jacobien smaakt!?! Daarvan later verslag.
Paul wilde geen pizza en heeft een salade gemaakt met tonijn, sla, tomaat, ei enzovoorts.
Espresso toe.

Intussen testen we ook de wijn die Paul deze midddag heeft ingekocht voor zondag.
Ik ben zondag jarig en natuurlijk zal er een klein feestje op het Ministerie gehouden worden. Daar hoort een glaasje wijn bij…
En natuurlijk iets te eten, grote drukte dus op het Ministerie deze dagen.