En dus is het weer Nieuwjaar.

Ik zit achter mijn toetsenbord met een groot glas bronwater, een zware Weduwe, de pieper en de portofoon. En mijn nieuwe telefoon… Het is rustig op de afdeling, iedereen lijkt te slapen. Vanuit de stad hoor ik nog wat flarden geluid, kwestie van late bommengooiers. Uit ervaring weet ik dat het nog doorgaat tot een uur of zes. Ik heb wat klusjes gedaan, mijn post beantwoord en van een week rapportage bijgelezen. Ik vind het wel mooi voor vannacht.

In tegenstelling tot andere jaren waren er rond de jaarwissel een hoop mensen op. We dronken bubbeltjes-cider, de hapjes waren in de loop van de avond al gesneuveld. Het was misschien wel de leukste jaarwissel die ik ooit in werktijd mocht doorbrengen.

In tegenstelling tot andere jaren had het Instituut eraan gedacht dat er ook links en rechts nog wat collega’s werkten. Het instituut verzorgde een maaltijd. Instant, maar toch… Hoofdwacht Cees bracht die hoogst persoonlijk rond op de fiets. Aardig toch?

In tegenstelling tot andere jaren heb ik een aantal Goede Voornemens bedacht. Ik zet ze niet op het log, ik laat te zijner tijd wel weten wat ervan geworden is.

In tegenstelling tot andere jaren weet ik nu al dat ik volgend jaar niet zal werken met oud-op-nieuw. En met Kerstmis trouwens ook niet.

Ik ga zo zoetjes aan maar koffie zetten, ik verwacht Cees binnen nu en niet al te lange tijd. En misschien is er nog tijd om een beetje te lezen. Ellen schonk me Umberto Eco’s “Geschiedenis van de Schoonheid” Dankzij J.K. Rowling, Thijs Goldschmidt en Andrej Platonov was ik er nog niet aan toe gekomen. En ach, dan is het alweer tijd om snel naar huis te gaan. Daar wacht Ellen met oesters en bubbeltjeswijn!

Lezer, een gelukkig nieuwjaar.

Vandaag alvast een klein dinertje voor de familie van Marleen. Ik heb vanmorgen alles in voren gekookt en De Jongste Bediende maakt het verder af. Een eenvoudige maaltijd met een feestelijk tintje en makkelijk te maken voor elf personen;

Een salade van biologische kipfilets met rucola en pijnpitjes en een dressing van notenolie.
Runderbouillon met verse tuinkruiden
Varkenshaas met champignonroomsaus, (de varkenshaas uiteraard van de biologische Sumiranvarkens)
Aardappelpuree en aardappelgratin
Broccoli
Witlof met ham en kaas
Vanille ijs met kersen en slagroom. (ingemaakte kersen uit eigen boomgaard)
Koffie met bonbons toe.

Een menu dat heel goed voor het grootste deel al vooraf te maken is. Ik ben vanmorgen nog geen 1 1/2 uur bezig geweest om alles klaar te maken. De meeste gerechten kunnen samen in de oven gezet worden.

De kipfilets even zachtjes gaar bakken.Pijnpitjes roosteren en de kip in plakjes snijden. Op de bordjes schikken met de rucola.  de dressing erover druppelen kan op het laatste moment.
De bouillon kun je al een dag van tevoren maken.
De aardappelen koken, één pan voor de gratin, niet helemaal gaar koken. Afgieten en in een ovenschaal schikken met geraspte kaas en wat room.
De aardappelen voor de puree gaarkoken, afgieten en puree van maken met een flinke klont boter. In een ovenschaal doen.
Witlof even koken, goed uit laten lekken en omwikkelen met ham en kaas. De rolletjes in een ovenschaal leggen. Deze drie schalen kunnen tegelijk in de oven, ongeveer 20 minuten op 175 graden.
De champignons even bakken met een uitje en een teentje knoflook. Een klein beetje roux maken, room en wat bouillon toevoegen. De champignons erbij doen, op smaak maken met peper en zout.
Het vlees aanbraden en zachtjes laten garen.
Alleen de broccoli moet op het laatste moment nog even gekookt worden.
En het ijs met de kersen op bordjes scheppen dat moet lukken!

Ik ben benieuwd of het allemaal gelukt is, dat hoor ik vanavond.
© ellen.

De Jongste Bediende is min of meer kind-aan-huis in het plaatselijk Grieks restaurant. Zijn verdiensten voor het restaurant omvatten zowat alles. Van het binnen halen van de kinderbijslag en de vergunning voor de gevelreclame tot het “aan de praat houden” van de spoelkeuken . Kortom : de Jongste Bediende is zo’n autochtoon waar elke allochtone  ondernemer van droomt.

De Jongste Bediende nodigde Marleen en ons uit om met hem de maaltijd te gebruiken in het restaurant. Dat alles ter gelegenheid van zijn verjaardag. Hij had de vrouw des huizes (die de scepter zwaait in de keuken) gevraagd om een authentieke maaltijd te bereiden. En aldus geschiedde. 

Vooraf aten we een compositie van kleine voorgerechtjes: zalm op toast, mousse van tonijn, salade met zalvige sauzen, geroosterde paprika’s gevuld met zachte kaas, lamsgehakt in pikante tomatensaus en de gefrituurde aubergines van de foto.
Het hoofdgerecht was een gecombineerde vlees-visschotel met rijst, bonen en knapperige sla. En frietjes voor de liefhebber. Marleen kreeg een varkenshaasje.

De Jongste Bediende stelde het op prijs dat de maaltijd vroeg op de avond zou plaats vinden. Dat vond hij prettig. Bijkomend voordeel daarvan was dat de keuken nog niet werd overspoeld door reguliere bestellingen, zodat alle aandacht uit kon gaan naar de gerechten voor ons. En ze hadden hun best gedaan!
Absolute topper van de avond waren de aubergines. Ze waren heel knapperig, omhuld door een jasje van knoflook en broodkruim. Een wereldgerecht!

We dronken eenvoudige witte wijn bij de maaltijd. Vooraf de onvermijdelijke ouzo en toe Griekse koffie en een borreltje dat Liefdesdrank heet. (Ik snap die naam niet.)

Vincent: dit was “one of these nights”