25-03-2014. De etappe loopt van Gemert naar Geldrop, 23 kilometer.

Doe je de Elfstedentocht, je stempelboekje is, naast je schaatsen, je belangrijkste gereedschap. En wil je als amateur laten zien dat je de Ronde van Vlaanderen fietste dan doe je dat door je dop-carnet te overleggen. Stempels tonen iets aan. Ze laten zien waar je was, waar je poststuk vandaan komt of waar en wanneer een autoriteit jou akte legitimeerde.

Een monstertocht als de Jacobsweg dient gedocumenteerd te worden middels stempels. Is het niet voor je omgeving, dan toch in ieder geval voor jezelf. Ans en Jan betrokken hun Jacobspaspoort middels de Jacobshoeve in Vessem. Daar ontvingen ze dan meteen de eerste stempel. Op maandag bezochten ze Pastoor Lamoen voor hun tweede, een afdruk van de parochie. Op de ochtend van de eerste etappe zat onze Burgervader om 09.00 uur klaar om dan het derde stempel in het paspoort te slaan: het gemeentestempel.

Dan het afscheid op het Ridderplein en weg waren ze… Van de tocht zelf heb ik niks terug gehoord, behalve dan dat in Beek en Donk een klein gezelschap hen opwachtte en een stukje begeleidde. Ze stapten kennelijk flink door, want volgens de laatste berichten waren Ans en Jan rond 15.00 uur in Geldrop. Ze hielden domicilie bij nicht Annemarie.

Wel deden zich de eerste problemen voor. Ans en Jan zijn goed getraind, ze hebben al talloze kilometers in de benen, ze lopen moeiteloos. De belangrijkste instrumenten daarbij zijn goede schoenen en goede sokken. Voor de gelegenheid van de eerste etappe besloot Ans om geheel tegen haar gewoonte haar voeten te behandelen met een speciale olie, en geschenkje van een goedwillende fan.

Misschien had ze dat niet moeten doen. Ans liep voor het eerst in vele jaren blaren op haar voeten. Het is de vraag of ze daar de komende dagen de gevolgen van ondervindt…

In de avond bezocht ik thuisblijver Vriend Jan. We dronken bij deze gelegenheid een glas feestelijk bier en stootten aan op de goede afloop. En nog eens, en nog eens…

© paul

Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen.

Zus en broer zijn het, Ans en Jan. Ze luisteren naar de naam Geerts, werden in de vorige eeuw geboren in ons dorpje en hebben er nagenoeg hun hele leven gewoond. Allebei een gezin, het ene wat groter dan het andere. Ans behoort al jaren tot de échte intimi van het Ministerie, Jan in iets mindere mate.

Ik weet niet waar en wanneer het idee werd geboren, maar plotseling was het er, nu alweer anderhalf jaar geleden. Broer en zus besloten de lange weg te bewandelen die leidt naar de Jacobsstad Santiago in het Noord Westen van Spanje. Vanaf dat moment stond een deel van hun tijd in het kader van de voorbereidingen van de lange mars. Drie maanden te voet onderweg, met ieder tien kilo bepakking. Voedsel en slaapplaats moeten elke dag weer gevonden worden. En dat 2400 kilometer lang…

Vanochtend verzamelden zich een hele klocht familie en wat vrienden en vriendinnen voor het etablissement De Heeren van Ghemert. De wandelaars haalden in de tussentijd een stempel op het Gemeentehuis, een paar deuren verderop. Voordien bezochten ze de graven van de beide ouders.

Stempels verzamelen, graven bezoeken, een Jacobsschelp opspelden, een kaarsje branden, het zijn de rituelen die noodzakelijk in acht worden genomen om grootse dingen te volbrengen, altijd en overal! Afscheid nemen hoort ook in dat rijtje…

Het afscheid vond plaats in een wat lacherige sfeer; gepaste grapjes, en een enkel ongepast. Ook bezorgdheid: pas op, wees voorzichtig, kom goed aan… En weg waren ze. Het laatste wat ik van de twee zag was dat ze de hoek omsloegen, richting Stereind (what’s in a name?), begeleid door enkele vrienden die mee zouden lopen tot de gemeentegrens.

Hoe ik verslag blijf doen van de tocht weet ik nog niet. Het gaat niet aan om elke dag te bellen naar Ans en Jan om ze te interviewen over hun bevindingen van de dag. Ik hoop oprecht dat ze niet elk moment gestoord worden door deze of gene goedbedoelende leek De wandelaars hebben recht op de meditatieve onthechting en de rust die zulk een tocht teweeg moet brengen. …

Het zullen dus korte stukjes worden, vaak niet meer dan route-aanduidingen. Enfin, ik bedenk wel een vorm, samen met die andere Jan, echtgenoot van Ans (op deze website beter bekend als Vriend Jan…).

© paul

Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen.