De computer doet al dagen niet meer wat ik wil. Ik kan geen nieuwe foto’s
laden, dus het artikel over de maaltijd van gisteravond moet je even tegoed
houden. Ik grijp dan maar terug naar vakantiefoto’s, die moeten ook nog
beschreven worden.
Het bezoek aan Trier leverde niet alleen prachtige worsten op, het bood nog
heel andere genoegens. We aten heel behoorlijk, we dronken er prachtige dingen
en sloegen dan nog wat bijzondere spulletjes in.
Evenals Arlon in België is Trier een Maitrankstad. Je kunt het op veel
plaatsen krijgen, niet vers, maar uit de fles. En onder verschillende namen:
Maitrank, Maiwein, Waldmeisterwein.
Een stukje voorbij de befaamde worstenmaker is een
ijssalon gesitueerd. Op de deur stond breeduit aangeplakt: Neu, Neu,Neu. Het
betrof een aankondiging van Maitrankeis. “Mit Waldmeister”, stond
erbij.
Liefhebbers als we zijn, vonden we dat we dat moesten proberen. We
kochten ieder twee bolletjes in een hoorntje. Ellen maakte meteen een foto, één
hand met het ijs, één hand met de camera.
Daarna de
smaaktest:
Mensengoedheid, wat was dat smerig. Mierzoet en verder alleen
chemie. Alsof het de komplete restverwerking betrof van het afval van de Bayer
fabrieken. En geen spoortje Waldmeister, zelfs niet in kunstmatig nagemaakte
zin.
We keken elkaar aan en dropten onze ijsjes in een prullenbak aan de
overkant van de weg, weer een ervaring rijker.
© paul
