Produkten die je altijd op voorraad zou moeten hebben deel 1.
Er zijn op dit moment een op aantal weblogs foto’s te zien van keukenkastjes. Leuk zo eens bij anderen in de kast kijken. Ik zag ook al de inhoud van een koelkast op het weblog Kookpunt en ik bedacht dat het wel aardig is om eens te schrijven over welke produkten ik altijd op voorraad heb. Van die dingen waarvan je vindt dat je eigenlijk niet zonder kan. Paul schreef deze week al over de bouillon in de diepvries, onmisbaar voor ons. Maar zo zijn er nog een aantal dingen meer. Ik zal er de komende tijd een paar beschrijven. Vandaag deel 1. Tomatenpuree, onmisbaar in de voorraadkast!

Ik schreef vanmorgen al dat wij meestal tomatenpuree van Mutti gebruiken. De meeste blikjes tomatenpuree vind ik te slap, niet geconcentreerd genoeg. Bovendien heb ik vaak minder dan een heel blikje nodig en dan kun je de rest weggooien. Een uitkomst bieden deze tubes tomatenpuree. Ze zijn van het Italiaanse merk Mutti. Ze zijn te koop in doppio en triplo, dubbel- en driedubbel geconcentreerd. Een tube bevat 185 gram tomatenpuree. Je knijpt eruit wat je nodig hebt en draait de dop er weer op. Je hoeft dus niets meer weg te gooien. Maar vooral de kwaliteit van deze puree is heel goed.

Ik koop deze tubes altijd in Luxemburg. Ik weet eigenlijk niet of er in Nederland iets dergelijks te koop is, hier in de buurt niet. In ieder geval de moeite waard om eens naar te zoeken.

Ik ben benieuwd wat voor jou onmisbaar is in de voorraadkast!

© ellen

Een lezer stelde een vraag over het “snoeischaar-achtig” instrument dat hij had gevonden in de keukenerfenis van zijn overleden ouders. Een andere lezer trok uit de omschrijving de conclusie dat het om een wildschaar moest gaan. En dat nu denkt het Ministerie ook.

De foto toont onze eigen wildschaar.
Het ding heeft een totale lengte van 23 centimeter en is vervaardigd van hoogwaardig roestvrij staal. Het komt van de firma Pas uit Solingen, Duitsland.
Zoals je ziet heeft de schaar een zware bek, met aan één kant een geribbeld snijvlak.
Verder is er een halfronde uitsparing, speciaal voor het doorknippen van wat grotere botten.
De veer in het midden zorgt ervoor dat je forse kracht kunt zetten zonder dat je de kans loopt dat de schaar ineens doorschiet. En forse kracht heb je bij het gebruik nodig, bij voorbeeld om het karkas van een kip te halveren of om botten van kleinwild en gevogelte te knakken.
Aan het uiteinde van de handvaten zit een slotje, zodat je de schaar veilig op kunt bergen.
Onze schaar is, zeg maar, het archetype van de wildschaar. Ze zien er bijna altijd zo uit. In vroeger dagen wilde men de wildschaar nog wel versieren met ornamenten. (Een mooi voorbeeld daarvan is te vinden in dat aardige boekwerk Keukengerei rond 1900 van Brigitte ten Kate-von Ecke).
Tegenwoordig echter zie je ook steeds vaker een type waarbij het veersysteem in de handvaten zit verwerkt, dat zou hygiënischer zijn. De veer van onze schaar kun je met één handomdraai los maken zodat schoonmaken geen probleem hoeft te zijn.

Is het een onmisbaar gereedschap in de keuken?
Tja, het ligt er maar aan hoe je kookt. Koop je gevogelte of wild is z’n geheel om het vervolgens zelf te prepareren voor gebruik, dan is het een uiterst bruikbaar hulpmiddel. Met een mes gaat het slopen minder goed en een bijltje verbrijzelt botjes vaak zodanig dat je te veel slinters krijgt. Wanneer je, zoals wij, regelmatig een hele kip grilt is het een handig instument bij het aansnijden en verdelen van het gerecht.
Wij hebben vaak plezier van onze schaar.

Blijft de vraag hoe we aan de schaar zijn geraakt. Ik denk dat hij uit de nalatenschap van mijn ouders komt, maar Ellen is ervan overtuigd dat Moeder Bouckaert de eerdere eigenares was.

© paul