Van Grijze Garnalen en AGVtjes…

Grijze garnaaltjes, geroosterd brood...
De Feestdagen zijn definitief voorbij nu de leftovers van het kerstdiner, de sneukelhapjes, het snoep en de laatste oliebol zijn verwerkt en gegeten. Dat het voorbij is merk je ook aan de menukeuze hier ten huize. Even geen gecompliceerde zaken, even gewoon AGV (hetwelk staat voor aardappel-groente-vlees).

Zo hadden we gisteren een prima kalfsschnitzel in de pan. Gestoofde groentjes erbij (courgettes, sjalot, doperwtjes en knoflook) en aardappeltjes overbakken met Brie-de-Meaux. ‘n Stukje kaas toe en natuurlijk een kopje espresso. We konden het even niet opbrengen om er een foto van te maken, dus je moet het met iets geheel anders doen.

De foto in de kop dateert nog van vóór de Kerst. Toen ik namelijk met Julia de inkopen deed voor het Grote Diner bleken er wel drie viskramen verse ongepelde grijze  garnalen te staan. En dat terwijl er nog niet zo heel lang geleden geen grijze garnaal te bekennen was op de hele markt. Het zal ongetwijfeld te maken hebben gehad met de feestdagen dat het aanbod zo riant was, maar ik hoop toch stilletjes dat op z’n minst één van die kramen de ongepelde waar in het assortiment blijft voeren.

Enfin, kijk even naar de foto en het water loopt je in de mond, dat kan niet anders. En meer hoeft het heus niet te zijn dan zelf gepelde garnaaltjes, goede mayonaise, een paar sneetjes geroosterd brood en een beetje groen. Wij aten ze als luxe-lunch tijdens het bereiden van het Kerstdiner.

© paul

Gelukkig Nieuwjaar lezer…

Crémant Poll - Fabaire, cuvée 2010 brut

De wandklok tikt iets te luidruchtig in de richting van het volgende uur. Een nieuwe dag heeft z’n aanvang genomen: woensdag 4 januari 2017. Ik vergeet intussen alweer om de mensen die ik ontmoet een Gelukkig Nieuwjaar te wensen, zo snel gaat dat.

We doorstonden de jaarwissel gedrieën; Hond Jaros, Ellen en ik. Hond Jaros was de hele dag al gespannen, hij schrok van elk vuurwerkgeluid en liep rusteloos in hoog tempo door het huis te draven, luid blaffend naar elke knal. We hebben hem dan maar onder een pharmaceutisch dekentje gelegd. ‘s Avonds tegen tienen stuikte hij om en werd het aangenaam rustig op het Ministerie. We openden een fles Pommery, genoten van de wijn en van Claudia de Breij en schoven zo zoetjes het nieuwe jaar binnen.

Op Nieuwjaarsdag was het feest op het Ministerie. Jop kwam zijn opwachting maken, samen met zijn ouders, hij schoot onmiddellijk aan de oliebollen die Ellen de dag daarvoor had gebakken. Ans en Vriend Jan waren er, Marleen en de Jongste Bediende en ook Evert en Neel. De Keizer van Monera kwam zijn felicitaties al eerder op de dag brengen. Hij was er vroeg bij, ik zat nog in mijn kamerjas…

We dronken champagne en crémant, stokoude Orval en bieren van het Kapittel. Er was uitgelezen gerookte zalm en Canadese kreeft met zachte, lobbige mayonaise, er was worst, er was ham en op het eind die heel intens smakende ossenstaartsoep. Het oude jaar werd becommentarieerd, het nieuwe werd alvast besproken en we namen ons voor om er ook dit jaar weer het beste van te maken…

En nu dus is het nieuwe jaar alweer een paar dagen oud. Met weemoed namen we gisteren afscheid van de Kerstboom, de sporen van de voorbije feestdagen zijn nagenoeg gewist. Maar toch lezer, uit de grond van ons hart wensen we je alsnog alle gezondheid en geluk voor het jaar dat we 2017 noemen.

Bonne année, Glückliches neues Jahr, Happy New Year an e gudde Rutsch an d’neit Joer…

Ellen-Paul…