Ik vertelde je dat ik werkte in de Nieuwjaarsnacht. Niet leuk, maar het was niet anders. Om het feest toch een beetje cachet te geven vierden we dan maar Sylvesteravond. Ellen had voor die gelegenheid een Canadese kreeft aangeschaft. Niet een verse, het dier was al morsdood en gekookt. Dus slechts een kwestie van opwarmen en “slachten”.
De smaak van pre-fab is natuurlijk niet te vergelijken met, laten we zeggen, een verse Scheldekreeft, maar lekker genoeg om er nog regelmatig aan terug te denken. Opgediend met lobbige mayonaise, zelf gemaakt, met de hand geslagen. Een groene salade erbij en wat knapperig brood. Voor Ellen een glas wijn en voor mij een slok, ik moest per slot nog werken. Witte Loirewijn was het…
Aangezien we nog trek hadden aten we ieder daarna wat kleine coquilles, gestoofd in peterselieboter. Ook met brood.
Ik vertrok naar mijn broodheer, deed mijn werk, en ach… de nacht was eigenlijk zo voorbij. Toen ik rond half acht thuis kwam zat Ellen al klaar met het ontbijt (de schat…). Goede gerookte zalm met een gepocheerd eitje, toast en wat flintertjes rucola. En natuurlijk de notoire fles bubbels. Crémant de Limoux was het, een oude bekende.
Jan en Ans kwamen in de loop van de ochtend even aan, op weg naar de nieuwjaarsreceptie van Jans schooltje. Voor mij een prima afsluiter van de ochtend. Ik ging naar bed en sliep een gat in de dag, terwijl Ellen zich de rest van de dag bezig hield met het ontvangen en verzorgen van een keur aan nieuwjaarsgasten.
© paul
