En eigenlijk zit het zo…

schilderen keuken

We hadden vakantie, Ellen en ik, Grote Vakantie…

Je zou rond deze tijd berichten van ons ontvangen uit een zuidelijk deel van
Frankrijk, dat was de bedoeling. We hadden onze zinnen gezet op een bezoek aan
het Fernand Léger-museum in Biot, het stond al jaren op onze verlanglijst. En
passant bezochten we dan het Chagal-museum, daar in de buurt, en ook nog een
tentoonstelling ter ere van Picasso. Dat was de bedoeling…

Enfin, ( en oh rampspoed), we waren genoodzaakt thuis te blijven dankzij een
kapotte auto. Het ding gaf de geest, en wel definitief. We zochten naarstig naar
oplossingen voor het debacle van ons rollend materieel, maar een en ander bleek
niet zo snel te regelen als wenselijk was. Dien ten gevolge bléven we thuis.

Ellen vreet zich al dagen door een onoverzienbare stapel misdaadromans en ik
vermaak me met de ellende van de Graaf van Montechristo. Dat mag dan
naar vakantie klinken, dat is het niet. We doen dit altijd al. Kortom  Om de
zeeën van tijd niet door volkomen lusteloosheid en verpest humeur te laten
vergallen bedacht Ellen een huiselijk alternatief. We zouden de keuken
opknappen.

Enige jaren geleden toonden we hoe onze keuken een nieuw aanzicht kreeg. We waren er
trots op, het zag er geweldig uit. Echter, de nieuwe laklaag bleek niet van de
kwaliteit die we ons wensten. Al snel bladderde de verflaag op strategische
punten af. Uiteindelijk onttakelde het geheel tot een rampzalig punt waarop we
niet anders konden dan ingrijpen. Onze gedwongen thuisvakantie bood een
mogelijkheid om eindelijk dié tijd in de keuken te investeren die we onder
normale omstandigheden niet hadden.

Nu is het overschilderen van een keuken op zich een aardige bezigheid. Een
ander kleurtje, de entourage herschikken, een beetje poetsen… Zo niet dit
geval! De laatste verflaag was slecht, die moest er helemaal af. En daarmee ook
de onderliggende verflagen. Het betekende dus: afbranden, schuren, gronden en
lakken. In onze overmoed calculeerden we vijf dagen voor de klus. Daarna konden
we gebruik maken van een leenauto en alsnog een deel van onze vakantie
beleven… Mooi niet!

schilderen keuken

Het duurde allemaal langer, dingen zaten tegen, we weigerden om dagen van
meer dan tien uren te maken. Dien ten gevolge verloren we de bulk van onze
vakantie. Over hulp en medeleven hadden we overigens niet te klagen. Het Kind
stond ons een aantal dagen energiek bij en ook Ans stopte een substantiëel deel
van haar vrije tijd in ons projekt. Dat was van groot belang, zonder hen had het
allemaal nog veel langer geduurd. (Het Kind had nadien twee dagen koppijn ten
gevolge van de kwade dampen, Ans liep een échte spit op.)

Ondanks alle goede voorzorgen lag het hele huis vol met een flinterdunne laag
stof, groen-geel schuurstof. Wat een zooi…

We zijn klaar met de klus lezer, we zijn er mee klaar. Gisterenmiddag om een
uur of twee was het gedaan. Alles weer ingericht, alles gepoetst. (Met dank ook
aan Petra!)

We hebben het wapenfijt gevierd met een maaltijd met gegratineerde oesters,
besproeid met een fles Sancerre.

Ach lezer, ik bied je mijn oprechte excuses aan voor het feit dat we niet aan
schrijven toekwamen. Maar het zat er echt niet in, we waren elke avond te moe.
En dat, terwijl er eigenlijk genoeg te schrijven was. De Jongste Bediende pootte
zijn aardappelen, ze staan al boven de grond. Vriend Jan bezocht de Grote
Brouwerijen in de Westhoek, hij nam van alles wat hij daar zag en ontdekte een
aantal exemplaren mee naar huis. Ik heb mogen proeven…

Vanaf morgen beloof ik je weer artikelen en recepten, te beginnen met die
geweldige oesters… Gegratineerd lezer, gegratineerd zoals ik ze het
allerlekkerst vind…

keuken

© paul

Maitrank…

maitrank

Houd er maar vast rekening me lezer, het geschrijf over Maitrank en Maiwein en Meiwijn is nog lang niet gedaan.
Wij kwamen dus afgelopen weekend terug uit Luxemburg, mét Lievevrouwenbedstro, mét Maitrank-rosé, mét literflessen Rivanerwijn. En mét ter plekke bijeen gesprokkelde informatie en receptuur.

De Wijnkronieken besteedde, even geleden alweer, een artikel aan de meiwijn en Herberg De Ketel en de Kurk maakte de drank naar een recept van Het Ministerie. Nou was dat recept niet écht van ons, we haalden het uit Aus Deutschlands Küchen van Horst Scharfenberg, die het recept weer gevonden had in een publicatie uit 1889 van de Casino-Offizier van een Pruisisch Garderegiment. En die had het natuurlijk weer van… Tsja, zo gaat dat.
Wijzelf hadden het recept niet uitgeprobeerd en de resultaten van Herberg De Ketel en de Kurk waren niet echt bemoedigend. En dat terwijl Maitrank heel lekker kon zijn. Dat wisten we uit eigen ervaring. Foute receptuur? Foute ingrediënten? Het moest in ieder geval anders.

Rondvraag bij diverse kasteleins en andere Maitrankbrouwers leverde uiteindelijk het volgend recept op:

1 liter Rivaner (of Elbling)
15 takjes Lievevrouwenbedstro
4 klontjes suiker
1 borrel eau vie de Poire Williams
1 klein pijpje kaneel
1 kleine sinaasappel, in plakjes gesneden

Stort de wijn in een glazen pot en voeg de ingrediënten toe. Zet het geval weg op een koele donkere plaats en laat het daar 24 uur staan. Zeef de ingrediënten uit de wijn, en als het er erg rommelig uit ziet dan kun je de wijn nog een keer filteren door een doek. Schenk de wijn goed gekoeld.

Het recept is een “ongeveer-recept”. Het komt aardig overeen met dat van de Belgische Maitrank-site.
De diverse kasteleins hebben zo allemaal hun eigen oplossing. De mevrouw van Café Suisse in Arlon verteldt trots dat de Maitrank twee maal gefilterd wordt. Hij ziet dan ook prachtig helder en is amberkleurig. Zij laat overigens het Lievevrouwenbedstro 48 uur trekken in de drank. Florrie van “An der Hô” laat het kruid ook 48 uur meetrekken en ze gebruikt aanmerkelijk meer suiker. Daarna vult ze het drankvat af door Crémant de Luxemburg toe te voegen. Zij filtert niet.
Een private zegsman vindt 24 uur ruim voldoende voor het Lievevrouwenbedstro. En er moet cognac bij voor de “bite”.
De Maitrank van Roland van “Auberge de Septfontaines” is altijd wittig troebel, een beetje melkachtig. De smaak is lichtbitter, maar heel goed. Helaas kunnen we Roland niet bereiken om naar hem zijn recept te vragen.
We hebben onze eigen drank intussen gedronken. Het was goed.
Proefnotities en enige kritische aanmerkingen volgen spoedig.

¢ paul

Saffraanaardappeltjes…

meivakantie 2007 018

Samen met het bezoek van gisterenmiddag proefden we de zelfgemaakte Maitrank. Ik schrijf je er later nog over. Maar eerst even wat achterstand wegwerken.
Het schriftje waarin we de vakantiemaaltijden zo consciëntieus bijhielden bleef in Luxemburg achter. Wat er dus te vertellen valt zal uit de herinnering moeten gebeuren. Gelukkig hebben we foto’s genoeg als geheugensteun. Het komt allemaal goed.

Dankzij het middagbezoek verschoof het tijdstip van de maaltijd naar de late avond. Het deed niks af aan de kwaliteit.
Ellen grillde twee kleine kippetjes in de oven. Ze waren gevuld met fijn gekruid gehakt. Daarbij aten we saffraanaardappeltjes, lekker smeuïg met wat bouillon, pijnpitjes en olijven. Eenvoudige rode wijn uit Portugal maakte de maaltijd af. Géén kaas, die was in de loop van de middag opgegaan.

© paul

Ravioli met ricotta…

meivakantie 2007 009
Natuurlijk hebben we ook dit keer in Luxemburg flink inkopen gedaan, lekkere dingen die hier moeilijk of niet te koop zijn. Zo kocht ik bijvoorbeeld verse ravioli gevuld met Ricotta, Parmezaanse kaas, Goudse en kruiden. Meestal ben ik niet zo’n liefhebber van kant-en-klaar produkten, maar voor de verse pasta’s van Zahner maak ik een uitzondering. Deze Freiburgse firma maakt een aantal soorten verse pasta die bij de Cactus supermarkten verkocht worden. Ik schreef al over de verse spätsel van deze traiteur.
Vanmiddag aten we de ravioli, heel simpel even warmgemaakt in bouillon en opgedient met een beetje warme boter met een blaadje sallie. Een mooie lunch voor een warme dag.
We dronken er gewoon kraanwater bij.

© ellen

Aubergine-dip, lekker bij geroosterd vlees…

2 mei 2011

auberginedip

Wij zijn niet zo dol op barbeque als gezelschapsspel. Het gedoe eromheen
staat ons wat tegen. Je moet al een goede kok zijn (en zelf niet mee-eten) wil
je iedereen tegelijk iets smakelijks op zijn of haar bordje te kunnen geven. In
een wat groter gezelschap verloopt zo’n bbq dan ook vaak nogal rommelig. Stukken
vlees (vooral véél soorten) die net wel of net niet gaar genoeg zijn, soms wat
vis, een salade en dan natuurlijk de sausjes… Vooral die kant-en-klaar-sausjes
vind ik verschrikkelijk. Ze blinken uit in zoet en vet, maar smakelijk zijn ze
zelden. Natuurlijk is het best mogelijk om er iets van te maken, gewoon even
zelf aan het werk!

Deze auberginedip bijvoorbeeld is heerlijk bij geroosterd vlees en niet zoet
en niet vet!

  • 2 aubergines
  • 2 pruimtomaten
  • 2 groene pepertjes125 ml olijfolie
  • 3 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
  • 2 eetlepels fijngehakte platte peterselie
  • 1 eetlepel fijngehakte basilicum
  • 60 ml citroensap
  • zeezout en zwarte peper

Gril de aubergines op een houtskoolvuurtje of in de oven op 225 graden. Draai
ze af en toe om totdat de schillen zwart kleuren (reken op ongeveer 30 minuten).
Doe hetzelfde met de tomaten en de pepertjes. Laat de groenten in een kom even
afkoelen en haal de velletjes eraf. Meng de groenten in de keukenmachine. Voeg
olijfolie, knoflook, peterselie, basilicum en citroensap toe en breng verder op
smaak met peper en zeezout.

geroosterde lamskarbonaadjes

Lekker bij geroosterde lamskarbonaadjes! De karbonaadjes een half uurtje
marineren in wat olijfolie, knoflook, rozemarijn en wat citroenrasp, en
dan roosteren op een houtvuurtje. Want we houden wél van gegrild vlees

Kopje espresso toe.

©  ellen.