Foodrank…
Reply
Category Archives: keukengerei
Het raadsel van de pan…
Gallery
Het was restjesdag. En dat is heus geen staf! We aten vandaag wat er over was van de kippenpasteitjes van gisteren en daarbij een enorm bord sla met een deel van het kippenvlees, over van de soep van zaterdag. Glas … Continue reading
Handig in de keuken!
Dit is een van de cadeau’s die ik zondag voor mijn verjaardag kreeg. Ik ben
er erg blij mee. Kan hiermee eindelijk zelfstandig aan de slag…Nog wel even
oefenen, maar het lukt al aardig.
Ra, Ra…Weet iemand wat dit is?
© ellen
Paraboolkoker…
Gallery
Het gebeurt nogal eens dat mensen reageren op oude artikelen van het Ministerie. Artikelen die intussen verdwenen waren in een achterafsteegje van ons geheugen. Maar aangezien alles in ons archief bewaard blijft en opvraagbaar is, worden we met de regelmaat … Continue reading
Gerookte zalm met zeekraal… (Vispan…)
Natuurlijk keken we vanmiddag naar de finale van de Tour de France. Vorig
jaar keken we onder het genot van een glas pastis in een obscuur café ergens in
Frankrijk, vanmiddag zaten we gewoon thuis voor de tv. We zagen de renners al
fietsend alvast een glas champagne drinken op de overwinning. De broertjes
Schleck proosten vrolijk met elkaar en wij kregen ook zin in een koel glas witte
wijn. Een riesling Grand Premier Cru, uit Wormeldange (Luxemburg) leek ons heel
toepasselijk voor deze gelegenheid. De broertjes Schleck zijn waarschijnlijk
talloze malen langs deze wijngaard gefietst want zij wonen er vlakbij!
We wilden er ook iets bij eten want dat kijken naar die fietsers maakt
hongerig, dus maakte ik een snel voorgerecht; een plak gerookte zalm met wat
zeekraal.
De zeekraal snel even in wat boter gesmoord met een heel
fijngesneden uitje en wat peper.
Zalm op een bordje schikken, de zeekraal
erop en klaar!
Het hoofdgerecht vandaag was een gepocheerde snoekbaars, met dezelfde
Riesling klaargemaakt. Daarvan zal ik morgen verslag doen. Het is me nu te laat
en, nog steeds, te warm. Geniet alvast van de foto van deze mooie vis. Morgen
het recept.
© ellen
Kaasstolp…
Terwijl bijna heel Nederland gisterenavond naar “Onze Jongens” zat te kijken , maakte ik een flinke wandeling met Hond Max. Voetbal is aan mij niet zo besteed. Ik snap niets van het spel, maar zie wel dat er heel veel mensen van genieten! Mooie tijd voor mij en Hond Max om een rustige wandeling te maken. Geen verkeer op straat, alleen af en toe wat gejuich uit de verte. Mooi is dat zo’n doodstil dorp met af en toe van die verre vreugdekreten! Wij, Hond Max en ik, waanden ons in het paradijs. Wij liepen zomaar wat te snuffelen en te dromen tot ik plotseling naast een glasbak een felbegeerd ding zag staan; een echte kaasstolp! Precies zo één die ik al jaren wilde hebben! Gewoon achtergelaten bij een glasbak! Te groot om door het gat te stoppen stond de kaasstolp tussen een lelijke étagère voor bonbons en nog wat ‘te groot glas’. Ik heb mij dus meteen ontfermd over de kaasstolp, de wandeling met Hond Max ingekort en het ding thuis een ferme wasbeurt gegeven.
Mooi schoon stond hij vandaag op onze tafel te pronken met een heftig ruikend kaasje eronder. Nu kunnen wij eindelijk kaas eten die perfect op temperatuur is, zonder dat het hele huis naar kaas ruikt!
Dank aan de anonieme opruimer, wij zijn er heel blij mee!!!
© ellen.
Nieuw, nieuw, nieuw…
De keuken is klaar! Het spiegelt en blinkt dat het een aard heeft. De kleur voldoet exact aan de verwachtingen. Om 15.30 uur plaatste Ellen het laatste potje op de juiste plaats en dat was dan dat! Moe, maar voldaan zat ze een tijdje naar het resultaat te staren. En toen diende het eerste bezoek zich alweer aan…
De tijd ontbrak om architectuur-verantwoorde foto’s te nemen, dat vergt namelijk nogal wat voorbereidingen en kunstgrepen. Je moet het dus voorlopig even doen met deze “snap-shots”. Maar met een beetje fantasie kun je toch een idee krijgen van het geheel.
De keuken is opgebouwd uit twee nagenoeg identieke blokken. Gezien vanuit het achterhuis wordt er aan de linker kant gekookt en op rechts bevind zich het natte gedeelte. Je staat al werkend altijd tussen de twee blokken en beweeg je je van de ene naar de andere kant dan is dat slechts een kwestie van je omdraaien. Links heb je één groot stenen werkvlak, rechts twee kleinere. De hele keuken is gebouwd van multiplex. De werkbladen zijn van Belgisch hardsteen (kalk-zand). Het zwarte vlak op de foto linksonder is het front van de hete-luchtoven oven. Die zit op ooghoogte en de deur zwenkt open als een gewone deur. Verder is er in het keukenontwerp gewoekerd met elke vierkante milimeter. In de blokken zijn ondergebracht: de ketel van de centrale verwarming en warmwater voorziening, de wasmaschine, de afwasmachine, de koelkast, een klein vriezertje, de afvalbak. Er is plaats voor oud papier en voor lege flessen. Verder is er ruimte voor alle potten en pannen, voor een groot servies, voor een overdaad aan glaswerk en een ruime sortering bestek. Er blijft dan nog plaats over voor keukenapparaten. De kruiderij staat voor een belangrijk deel op schapjes, zo ook de koffie- en theekoppen. De messen hangen aan de wand, evenals een aantal gereedschappen.
De keuken is ontworpen en uitgevoerd door de architect Willem Vermeer. (Helaas twee jaar geleden op veel te jonge leeftijd overleden.) Willem kookte zelf vaak en veel en goed. Verder heeft Ellen in een ver verleden voor hem gewerkt als kok. Willem was dus uitstekend op de hoogte van Ellens kunsten en behoeften. Onze keuken is dan ook “op het lijf” ontworpen.
© paul
De keuken, Ah Xian en andere genoegens…
Het vordert gestaag met de keuken. Ellen is bezig met het aanbrengen van de tweede en definitieve laklaag. De uiteindelijke kleur laat zich omschrijven als “warm zand”. Misschien kan het Ministerie morgen al een impressie op dit web-log plaatsen. Ik vraag me af of een en ander nog consequenties heeft voor het fotograferen van onze gerechten, nu alles zoveel helderder wordt.
Enfin…, de vervolgprojecten dienen zich al aan. De mosterdgele meubels in de keuken detoneren, die moeten nu dus ook anders. Zo ook het verlaagde gedeelte van het plafond. En wie weet wat nog…
Vandaag aten we pizza. Uit de doos, want we konden even niet bij de grote borden. Het kwam er nog niet van om te koken. Het huis staat overhoop en de keuken is onbruikbaar. Maar er gloort hoop. Ellen vroeg me straks, in de vroege ochtend, een bio-kip te kopen in Malden, zodat er op zondag weer iets uit eigen pot te genieten valt.
Voor de Afhaalchinees van gisteren heb je nog een “kunstje” tegoed. Ik houd het bij de actualiteit en je mag zelf het nodige leeswerk doen.
In het Gemeentemuseum in Den Haag loopt op dit moment een tentoonstelling van de Chinese kunstenaar Ah Xian. De man woont en werkt sinds de jaren 80 in Australië. Heel bijzonder werk maakt die man. Zijn beelden zijn verwant aan die van pop-art kunstenaars als Duane Hanson, maar tonen tegelijkertijd de volle rijkdom van de traditionele keramiekkultuur van China. En natuurlijk moet je ook meteen denken aan dat fabelachtige aardewerken leger van Keizer Qin Shi Huang.
Voor informatie over de actuele tentoonstelling lees je een en ander bij het Gemeentemuseum Den Haag. Verder kun je nog wat extra plaatjes vinden op de site van Der Westen, afkomstig van de tentoonstelling in de Kunsthalle Recklinghausen.
© paul
De keuken…
De keuken van het Ministerie wordt geschilderd. En voorwaar, dat is niet een kwestie van een paar wandjes sauzen. Alles, behalve de vloer en de verwarmingsradiator, is van hout. De wanden, het plafond, de werkblokken, de meubels… Het zijn de werkblokken die het echte werk verschaffen. Allemaal plankjes, hoekjes, schappen en kasten. Een kwestie van ontvetten, schuren, lakken, schuren, lakken. En vooraf de schier onoverzienbare hoop keukengereedschap verhuizen (en ontvetten).
Het rood-bruin zal de komende dagen plaats maken voor een zanderig geel. Ik zit veilig op mijn werk, het komt dus allemaal weer op Ellen neer. We aten vanavond Afhaalchinees. Morgen bedenken we een andere list. Je hoort er nog van…
© paul
Anti-geurtjes ei…
Edith maakte gemarineerde uien en klaagde over de uienlucht die aan haar handen bleef hangen. Een heel herkenbaar verhaal; Edith las een recept van Janneke Philippi en besloot meteen aan de slag te gaan. Het leverde een prachtig potje gemarineerde uien op maar ook een hardnekkige geur van de uien. Niet zo aangenaam als je bedenkt dat ze het recept laat in de avond maakte en dus met de uienlucht naar bed moest.
Met dit mooie ei heb je daar geen last meer van. Het is gemaakt van roestvrij staal en werkt heel simpel. Gewoon flink over je handen wrijven (met water), alsof je het een zeepje is en de geur is weg! Ik heb het ding al heel lang en weet niet meer waar ik het gekocht heb. Ik weet ook niet meer wat het gekost heeft, maar buitensporig veel was het in ieder geval niet. Een prima hebbeding voor in de keuken! Het wordt geleverd met een zwart houdertje zodat je het ei op kunt hangen in de keuken.
En die uien ga ik binnenkort ook maken, ze zien er prachtig uit!