In ons dorp wordt gedurende de zomermaanden iedere zaterdag een boerenmarkt gehouden. Meestal is er weinig te koop wat ik echt nodig heb, maar vroeg in het seizoen staat er altijd een aspergeteler en een aardbeienteler. Volgens Nieta Br. zijn dit de allerlekkerste aardbeien, dus heb ik maar snel, tussen de buien door, een doosje gekocht. Plannen om naar de tuin te gaan hebben we maar opgegeven. Het giet weer.
© ellen
We hadden het aardig voor elkaar op het Ministerie. Het weekend samen vrij en een logeerhond waarmee het prettig wandelen is. Een uitstapje naar het landgoed Croy stond al lang op het programma, maar er kwam steeds weer iets tussen. Uiteindelijk besloten we de lente af te wachten. Op Croy moesten de hopvelden worden gefotografeerd, en ook het opnieuw geïntroduceerde vlees- en wolschaap, de Marino. Kortom: het Ministerie op reportage. Dit weekend leende zich bij uitstek voor onze excursie. Wandeling met de honden, foto’s nemen en daarna iets drinken in de Auberge van het landgoed. Misschien wel de lunch gebruiken… Het Radio 1 Nieuwsbulletin van 07.00 uur liet weten dat een uitslaande brand in de nacht van vrijdag op zaterdag de Auberge had verwoest. We hebben het erbij gelaten, lezer. Wij zijn geen ramptoeristen. Ook plaatsen we geen foto van de verwoeste Auberge, het is al erg genoeg. In plaats daarvan een plaatje van de geheel gerestaureerde “Spaanse Schop”, ik pikte het van de site van Croy. Klik even door naar die site!
Onze zondag verliep verder in betrekkelijke rust. Hoewel, tegen de avond liep het alsnog storm. Vincent, Marleen, Neel, Evert, Flora, Lotte, Hendrikje, Andy. De laatste twee bedachten Ellen nog met een verrassend moederdagkado: een echte Zündapp…
© paul
Zondagmiddag. De honden storen me, ik kan me niet op mijn boek concentreren en het is nog wat te vroeg om me in de drank te storten. Dan maar wat verveeld Goegelen. Stuit ik op een aanbieding van een uitvaartverzekeraar (hoe kom ik hier in godsnaam terecht?). Bij het afsluiten van een transactie ten behoeve van mijn ter aarde bestelling zullen ze me een Senseo koffie systeem kado doen. Kun je rustig bij een kop pat-koffie overdenken hoe dat zal zijn nadat de verzekeraar heeft uitgekeerd. Gekker moet het, geloof ik, toch niet worden. Ik ga maar weer lezen…
© paul
Het Ministerie had al vis ontdooid, maar op het laatste moment werd dan besloten te kiezen voor de weg van weinig weerstand. Gegrild spek met mie gehaald bij de plaatselijke afhaalchinees. Max genoot erg van de mie… Het plaatje is wedereom van de kunstenaar Qi Baishi (Pruimenbloesem), evenals die van 14-02-2006 en29-03-2006. Zo heb je toch iets aangenaams om naar te kijken…
Het web-log heeft er weer hele dagdelen uit gelegen, erg vervelend voor jullie, erg vervelend voor ons. We zijn met tijden nauwelijks, en soms helemaal niet, op te roepen. Het Ministerie moet zich zo onderhand gaan beraden op andere mogelijkheden om de continuïteit te waarborgen.
We waren te moe, schreef Ellen. Ik was het daar hartgrondig mee eens. De gordijnen werden gesloten, ook al was het nog licht. Ik schoot in mijn kamerjas en ook Ellen ontdeed zich van formele kledij en hulde zich in iets huiselijks. We zouden een film gaan kijken, lezen deden we de laatste dagen al genoeg. Tot alle vakantiefoto’s als diashow op het beeldscherm van onze p.c. voorbij trokken. De ene herinnering na de andere drong zich op. Daar kun je dat over schrijven, dat leent zich voor zus artikel, dat voor zo. En zo werd het toch weer laat. Ach lezer, we hebben het web-log gemist. (Wie had dat een jaar geleden kunnen denken? Wij niet!) Ik schenk me nog een glas goed gekoelde Vinho verde in en overpeins de mogelijkheden voor de komende dagen: pensworstjes, Bretonse koek, wilde aardbeitjes, waterkers. Rode, witte en rozé. Het beste bier en de gemeenste spiritualiën. Het feest op 1 mei en nieuwe espedrilles. De keuken van Zheng en die van Lea Linster… Over dat alles en meer moet geschreven. En natuurlijk over de dagelijkse kost op het Buiten van het Ministerie. We vonden die Erzählungen van Siegfried Lenz (1500 bladzijden) en een nieuwe bundel van Ingrid Noll, maar daar zul je niet veel meer over vernemen, dit is per slotte een eet-drink-log. (Jammer eigenlijk.) Hond Max is het enige beest met verstand in dit huis. Die ligt boven op bed en knort een beetje… De kat van de foto heb je al wel eens op het log van het Ministerie zien optreden. We troffen hem aan in chocoladeuitvoering…
© pau
Vandaag weer laat thuis van het werk. Dus Marleen heeft weer een vis-cuisine in de oven klaargemaakt met pasta en cherry tomaatjes. Na het eten zijn we naar de bouw gegaan, en wat zagen wij vol verbazing? In de woonkamer was een extra huis gebouwd door waarschijnlijk een merel. Wat zat er in het nest????????? Nog niets dus! We zullen proberen om in de “woonkamer” de komende maand enige rust te bewaren, maar de bouw must go on!
© Vincent
Vandaag te druk op de bouw. De zinken hemelwaterafvoergoten ( 21 letters ) moesten geplaatst worden, dus waren we ‘s avonds pas op 22.00 uur thuis. Wat kun je dan nog eten als er geen zin meer is in koken. JUIST friet! Op dat moment is het belangrijkste dat de inwendige mens gestild wordt, wat met friet uitstekend kan. We namen er een flesje Croy dubbel bier bij. Daarna vlug douchen en weer naar bed! Morgen is het weer vroeg dag!
© vincent
Vandaag zijn de uien gepoot voor het ministerie! Nee geen Polen, gewone boeren die poten voor burgers en buitenlui!
© vincent
Vandaag weer en drukke dag. Marleen is eten met vriendinnen, ik moest voor mezelf zorgen. Dus ik naar de Griek. Ik bestel daar altijd heel weinig omdat het me anders allemaal veel te veel is. Toen ik duidelijk maakte dat dit voor het weblog was zei men dat dit slechts een kindermenutje is. Dus bij deze, maar het was heerlijk, een beetje gyros, lamsvlees en salade!
© vincent
Gisteren was het koninginnedag, hele dag niets gegeten, wel veel gedronken, een soort balansdag dus. Gisteren met mijn duim tussen de autodeur klem gezeten, dus ben nu lichtelijk gehandicapt. Helaas heb ik vandaag dus niets kunnen doen, maar Marleen heeft de herfstprei gesneden en klaar gemaakt voor de diepvries. Maar liefst 42 zakken van 400 gram, Dat wordt weer veel prei eten dus!
© vincent