En toen was het weer voorbij…
De rommel naar buiten gedweild, de pannen gewassen, de vaat gespoeld, de flessen geruild voor statiegeld.
De Jongste Bediende moet zijn instrumentje nog ophalen, Ellen doet nog snel een boodschap voor het haringhappen, later op de dag. Ik ga met Prinses Julia en oude vidioband kijken: “White Christmas”.
Maar eerst even kijken of Ed van de Wijnerij ook weer thuis is.
© paul
En de rest van de foto’s kun je zien op Flickr…
De traditie wil dat we met de hele familie woensdag na de carnaval haringen eten bij Jan en Ans maar die zijn nog steeds in Dublin dus waren we vandaag te gast bij De Jongste Bediende en zijn Vrouw in hun in aanbouw zijnde huis. Het was gezellig, we haalden nog wat herinneringen op aan de voorbije dagen, we dronken nog een laatste glas en aten een paar haringen.
Maar het belangrijkste was toch wel de rituele verbranding van de jas van De jongste Bediende…, of eigenlijk van mijn jas…, of eigenlijk van de trouwjas van Pauls opa. Opa droeg hem alleen bij bruiloften en begrafenissen. Toen was het jarenlang mijn carnavalsjas, en daarna heeft de Jongste Bediende de jas afgedragen, zoals dat heet. Maar dan ook helemaal. De flodders hingen erbij en het ding stond stijf van het bier. We besloten gisteren dat het echt niet meer kon, de fik moest erin!
Prinses Julia, inmiddels bekend met rituele verbrandingen van symbolen, heeft de jas samen met de Jongste Bediende in de stookton gegooid.
Daarna aten we nog een haring, dronken nog een glas en nu gaan we uitrusten. Het waren zware dagen. Morgen weer een gezonde smakelijke maaltijd.
Ze waren trouwens heerlijk die haringen, dat is precies wat onze keel en conditie nodig had. Er bleven er nog een paar over die brengen we morgen naar Jan en Ans!!!
© ellen
We blijven erbij; onze favorite band!!! Vorig jaar al uitverkoren, dit jaar kan het helemaal niet meer stuk, The one and only SOA BAND!!! En, waar hebben we het aan verdiend? Een echt huiskameroptreden…
Hond Max moest even naar buiten, het geluid werd hem teveel. De rest van het gezelschap vierde gewoon door. De Soa Band speelde in onze huiskamer bijna hun hele reportaire, van Docter Bernard tot Manuela…
Plaatsen we dit sprankelend statieportret, blijkt Evert ineens verdwenen! En ik weet toch zeker dat hij
tijdens de fotosessie aan mijn zijde stond. Raadselen alom.
Er komt overigens nog een herkansing. Want ook de Keizer van Monera schittert door afwezigheid. Overal kom je die man tegen, maar als je hem nodig hebt…
Ellen is nu even de deur uit, kwestie van nieuwe voorraad inslaan voor de soep van vanavond. En dat terwijl ze haar recept van gisteren nog niet eens gepubliceerd heeft.
En ook Anita heeft nog een en ander te schrijven op dit log. Het is intussen traditie dat ook zij voor Carnavalszondag een deel van de maaltijd verzorgt. En evenals vorig jaar was het een maaltijdsoep met kerrie en eieren. Het Ministerie had graag het recept. (Het is maar de vraag of Anita daar nog aan toe komt. We krijgen zojuist een telefoontje dat vandaag, Rozenmaandag, de eerste lammetjes zijn geboren in Huize Brouwers. Niet goed gepland, Toon…)
Enfin…, de feestelijkheden verliepen de eerste twee dagen als gehoopt en verwacht. Iedereen goeie zin, geen onvertogen woord, wel een hoop slap geleuter. En druk, druk, druk…
Nog twee dagen te gaan!
© paul
Een beetje bleekjes beginnen ze eruit te zien, Prinses Julia, Prins Mats en hun adjudanten. Je hebt er dan ook geen weet van hoeveel werk ze de afgelopen maand hebben verzet. Maar prima gedaan Kids!
Nog twee dagen…
Op z’n wenken werd hij bediend, de Jongste Bediende…
Voor zijn gastoptreden in het Groot Gemerts Dweilorkest tijdens de Optocht had hij plaats genomen op een van de vele praalwagens en liet zich prinsheerlijk rondrijden. Maar goed, het was ook hard werken.
Het Kind begeep iets van de noden en lasten van een speelman. Liefdevol stak ze hem op het juiste moment een verversing toe. (En zijn sigaretten, want die was hij weer eens kwijt geraakt.)
© paul
Collega Elma bracht vandaag een zelfgebakken hart mee voor bij de koffie. Jawel Valentijnsdag. Ik was het eigenlijk vergeten en ik heb ook niets bijzonders bedacht voor ons eten vanavond. We zien nog wel. Wie vandaag een echt Valentijnsdiner wil maken kan eens een kijkje nemen op het weblog van Janneke Vreugdenhil Zij schrijft al de hele week over Valentijnsmenu’s!
Het wordt hier een paar dagen snel klaar eten! We hebben namelijk even andere bezigheden; de carnavalsoutfit moet nog gemaakt worden en we zijn dit jaar later dan ooit te voren begonnen. Alle hulptroepen worden ingeschakeld. Bij Eupotours worden zelfs de kinderen al aan het werk gezet.
En over kinderen gesproken; Wie had dit ooit gedacht??? Als ze die spelden nou maar niet inslikt!
Mijn taak is vanmiddag een zestal tasjes te produceren, dus laat ik maar snel aan de slag gaan.
We verklappen natuurlijk nog niet wat het allemaal gaat worden, maar deze laarsjes in de perfecte schutkleur laat ik toch vast even zien!
© ellen
En alweer een jarige: Andy, hartelijk gefeliciteerd.