Ellen en Hijn lijken met tijden twee onverenigbare geesten. Althans dat denkt de buitenwereld. In werkelijkheid ligt dat heel anders, getuige hun jarenlange samenwerking bij kerstdiners, grill-feesten en andere partijen.
Ellen vierde gisteren haar verjaardag, er was volk zat. En natuurlijk werd er gegeten, zo om een uur of zeven. Ellen maakte voor ruim vijfentwintig mensen een schotel van lamsvlees. Het recept was beproefd en goed bevonden, voor zo’n grote meute diende het enigszins aangepast.
Toen dan het moment aanbrak dat de maaltijd zou worden opgediend vroeg ik aan Hijn: “Ellen is bijna zo ver, zou jij haar willen helpen?”
Verbaasd riep Jeanne hierop:  “Hoe kun jij nou in godsnaam Ellen ten dienste zijn?”
Hijn repliceerde: “Ik ben nu eenmaal de beste proportioneur van Nederland!”
Tja lezer, en zo zit dat…

© paul

Vanavond komen enkele oud-collega’s eten. Ellen is vanaf vanochtend tien uur in de weer met met potten en pannen en ik heb zes afwasjes gedaan. Het pruimenijs is klaar, zo ook de zalmterrine en de soep, de groentjes moeten nog even. Het vlees is inmiddels in de oven geschoven. Uitgebreid verslag volgt morgen. Nu gaan we even zitten. Het duurt nog een uur voordat de gasten komen.

© paul

Ik blijf het een raar fenomeen vinden, Vaderdag. Mijn verzet er tegen heb ik echter al lang geleden opgegeven, je stelt je familie teleur en uiteindelijk verlies je het toch…

Andy en Het Kind kwamen in de loop van de zondagavond even langs, net op het moment dat we samen met Jan en Ans probeerden onze definitieve vacantiebestemming vast te stellen. Mochten zij ook nog even meedenken. Ze hadden een paar flesjes Orval meegebracht en een doosje pinda’s met een coating van wasabi. Dat bier was natuurlijk een schot in de roos, en die wasabi-pinda’s bleken heel bijzonder te wezen. Ik vind ze heerlijk.

We hebben later op de avond de maaltijd gemeenschappelijk gebruikt. Ellen was van plan om Chinees lamsvlees voor me te maken, maar het lam bleek bijna-schaap. Het werd dus niet wokken, maar stoven. En niet Chinees, maar Joods-Irakees. Er bleef geen tijd over om het recept uit te schrijven, maar het leek op iets wat al eerder was gepubliceerd. Saffraanrijst erbij, een glas Rivaner en een kop espresso toe. Prima maaltijd.

De foto is van een dag of tien geleden en heeft niets met de afgelopen maaltijd van doen. Ellen nam hem tijdens een etentje bij het Grieks restaurant in ons dorp. Gegrilde, gemarineerde lamskarbonaatjes, altijd goed. En zonde om die mooie foto niet een keer te gebruiken.

© paul