20-05-2014. De etappe liep van Saint Sever naar Hagetmau, 17 kilometer.
Het kopje is nog geen vier centimeter hoog. Het is gesneden uit mammoettand en het is ruim 24.000 jaar oud. Het werd gevonden, een goede 8 kilometer van de slaapplaats van Ans en Jan in Hagetmau. Het kopje bevindt zich tegenwoordig in het Musée d’Archéologie nationale in Saint-Germain-en-Laye.
Men noemt haar La Dame à la Capouche, de Dame met de muts, maar ook wel la Dame de Brassempouy, naar het dorpje waar ze werd gevonden. Ze lag verstopt in een grot, de Grot van de Paus genaamd. De rest van haar lijfje is verloren gegaan, we zullen nooit weten of haar lichaam met eenzelfde kunstzinnige finesse was gemaakt.
Het is het oudste beeldhouwwerk dat een menselijk gezicht, een expressie weergeeft, het oudste ooit! We hebben het hier wél over de vroege steentijd…
Ik krijg altijd weer een brok in mijn keel wanneer ik haar zie, wat is ze mooi hè…
In de Grot van de Paus werden nog meer beeldjes gevonden, ook pijlpunten en andere artefacten. Maar niets van dat alles kan ook maar in de schaduw staan van deze kleine Venus.
Er is een Slowaakse web site waarop men een poging doet om archeologische vondsten van menselijke afbeeldingen tot leven te brengen, aanschouwelijk te maken. Het ziet er soms wat gelikt uit, maar men doet een serieuze poging. Je vindt er, met wat scrollen en klikken, het meisje van Brassempouy ook terug. Kijk bij Gravettian…
Om en over de vindplaats is een museum gebouwd. La Maison de la Dame…
Enfin,.. het was 09.30 uur en de ochtendrituelen waren gedaan, de wandelaars zetten zich en-route. Ze hadden zojuist afscheid genomen van Froukje, Guus en Gijs, die gingen hun vakantie afmaken aan de Atlantische kust.
De weg was goed te bewandelen, veel asfaltbanen en een prachtig landschap. Het regende nu en dan een beetje.
Rond het middaguur bereikten de pelgrims een onopvallend caféetje. Een soort Café de Sport, dachten de wandelaars. Foto’s van de regionale basketbalkampioenschappen hingen aan de muur, affiches van Stierengevechten tegen het plafond. Het jongste affiche stamde uit 2002… Maar ze hadden er goede koffie en het meegebrachte brood mocht binnen worden gegeten omdat het buiten zo hard regende.
De rest van de tocht leverde geen onvolkomenheden op. Hagetmau werd dan ook relatief snel bereikt en de refugio, het pelgrimshuis, was gemakkelijk te vinden. Daar kwamen de wandelaars Walther tegen, een Duitse pelgrim die ze al bij een eerdere gelegenheid hadden ontmoet.
Walther had met nog twee andere Duitse pelgrims afgesproken die avond pizza te gaan eten in het stadje en hij nodigde Ans en Jan uit. De wandelaars vonden dat een prima idee. Ze besloten de tijd vóór de maaltijd te besteden aan een verkenning van Hagetmau.
Na een kort rondje om de kerk schoten de wandelaars dan de pizzeria in, maar van de Duitse gasten geen spoor. Enige wachttijd later werd er toch maar besteld, de innerlijke klok vroeg erom. De maaltijd verliep verder naar volle tevredenheid, het was er goed rusten.
Op de terugweg naar de refugio passeerden de wandelaars een andere pizzeria. En daar zaten die pelgrims uit Duitsland. Kleine spraakverwarring, onzorgvuldige informatieoverdracht, shit happens…
Het werd evenwel toch een goede avond met die Duitsers, er was genoeg te buurten. Ze kwamen uit Magdenburg, die gasten.
Ach, en kreeg ik gisteren een foto van een primitief en dronken soort bewegwijzering, die van vandaag is het andere uiterste. Een futuristisch ding. Wedden dat er een lampje inzit…
© paul
Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen. En voor het overzichtskaartje van Sas: klik op de link hieronder.<iframe src=”https://mapsengine.google.com/map/embed?mid=zdjs6EO5tq8A.klZPafK3sUQo” width=”640″ height=”480″></iframe>
