19-05-2014. Saint Sever, rondje om de Abijkerk…
Het zou verboden moeten zijn voor pelgrims om door deze omgeving te stappen zonder een glas van het vloeibaar rode goud te degusteren. Ik heb er evenwel alle vertrouwen in dat Ans en Jan op tijd hun glaasje zullen wegsnoepen.
Zo sloot ik het Compostella-intermezzo af waarin ik vertelde over die armagnac. De wandelaars namen mijn opmerking kennelijk ter harte, en ze lieten er geen gras over groeien.
Deze dag kon er uitgeslapen worden. In alle rust ontbeet men gevijven en ergens in de ochtend werd er koffie gedronken. Er hoefde verder niks. Nou ja, de rugzakken werden gereorganiseerd en de was moest opgevouwen, maar dat was corvee van alledag.
Na het schoonheidsslaapje van Guus kuierde het gezelschap vroeg in de middag naar het stadje Saint Sever. Gijs had nieuwe wandelschoenen meegebracht voor Ans, ze kon ze nu en-passant uitproberen. Ze zitten heerlijk stevig aan mijn voeten schrijft Ans, die brengen me wel naar Santiago.
Het stadje beviel de reizigers wel. Mooi vonden ze het; oud, maar heel goed geconserveerd. Het museum van de Orde der Jacobijnen was gesloten, dat viel even tegen. En voorts waren er werklieden in de abdijkerk bezig met kwast en kalk. Er werd een monochrome witte laag gezet over de met fresco’s beschilderde muren. Eeuwig zonde oordeelden de pelgrims. (Vreemd hoor, dat onderkalken, die kerk is werelderfgoed van de UNESCO!)
Het belangrijkste cultuurgoed van Saint Sever is echter so-wie-so niet te bekijken in het stadje: de Saint Sever Beatus, ook wel de Apocalyps van Saint Sever genaamd. Een prachtig middeleeuws handschrift dat in woord en beeld getuigt van de ondergang van de wereld. Picasso liet er zich door inspireren, zo ook Matisse.
En ach, de rustdag was er sneller dan ik dacht. Had ik het geweten, ik had de wandelaars naar dat wonderschone museum gestuurd, een paar kilometer verderop. Het Musée Départemental de la Faïance et des Arts de la Table.
Het gezelschap streek al snel neer op een terras en Jan raakte aan de praat met een autochtoon. Het ging, hoe kan het anders, over armagnac. Ik beloof je daar op een later tijdstip op terug te komen , Jan heeft er een en ander over geschreven.
Enfin,.. Armagnac werd er gedronken. Een authentieke, dat dan weer wél! Zes jaar oud, gestookt en opgelegd op de boerderij. Domaine de Laubesse in het plaatsje Hontanx, een dorpje zo groot als een postzegel. Herkomst, alcoholpercentage en datum van botteling waren met pen op het etiket geschreven.
Het heeft hen kennelijk gesmaakt, ze raakten er niet over uitgepraat. Hai viet wel an schrijft Jan, en dat was te merken ook. Vanaf het terras zonden de reizigers me een nieuwe foto van de Compostellabewegwijzering… Nou ja…
Kijk, als ze zo begonnen kon ik me voorstellen dat ze voortdurend de weg kwijt raakten. Dat had niks te maken met slechte bewegwijzering en niks met kabouters. Het bleek gewoon ordinair drankmisbruik te zijn. (Die gestileerde schelp dient geel te zijn Ans, dit is oranje!)
Maar goed, het leven ging door en er wachtte alsnog een klus voor de wandelaars. Er moest worden geboodschapt voor de avondmaaltijd. Ans en Jan kookten.
Het was weer kei gezellig schrijft Ans, en wij (en vooral dan ik) hebben volop genoten van het bezoek van Froukje, Guus en Gijs. Kan er weer een tijdje tegen…
© paul
Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen. En voor het overzichtskaartje van Sas: klik op de link hieronder.<iframe src=”https://mapsengine.google.com/map/embed?mid=zdjs6EO5tq8A.klZPafK3sUQo” width=”640″ height=”480″></iframe>
