Stoofpotje van kleine uitjes met salie en bouillon…

  • gestoofde uitjes met salie

Ze zijn er maar héél af en toe, die kleine, verse, zilveruitjes. Je vind ze niet bij de Grootgrutter in het schap, maar op de markt heb je meer kans. Lekker zijn ze, en te gebruiken op allerlei manieren. Het is alleen een beetje gefriemel om al die schilletjes van de toch al piepkleine uitjes af te pellen. Paul zocht vandaag op internet en in onze kookboeken en vond een goede methode;
‘leg de uitjes even in warm water en ze pellen een stuk makkelijker”. Sommigen blancheren de uitjes, sommige recepten schrijven alleen ‘even in het warme water’. 10 minuten in heet water was voor ons vandaag een goede oplossing. De uitjes pelden na deze behandeling prima. ( wij keken elkaar snotterend en betraand aan en concludeerden dat we goeie uitjes gekocht hadden!)

De rest is simpel; je kunt ze stoven, meestoven, bakken, grillen, gratineren, als die velletjes er maar eenmaal vanaf zijn…

gestoofde kleine uitjes:

  • 500 gram verse zilveruitjes: gepeld of geschild, noem het hoe je wilt
  • een flinke lepel boter (ik gebruikte tomatenboter, die was nog over van Het Feestje, (boter met tomatenpuree, zout en citroenrasp)
  • citroensap
  • peper en grof zout
  • bouillon
  • 8 blaadjes salie
Verwarm de boter en leg de uitjes erin. Schep om en om en laat ze zachtjes kleuren, niet bruinen. Voeg de salieblaadjes erbij en peper en zout. Schep nog eens om en giet er een flinke lepel bouillon bij. Deksel op de pan en laat dan de uitjes rustig, op een zacht vuurtje, ongeveer 20 minuten stoven. Voeg eventueel nog wat bouillon toe. Haal als de uitjes bijna gaar zijn, de deksel van de pan en laat de saus wat indikken. Voeg helemaal op het laatst nog wat verse salie toe voor de decoratie.
Wij aten er aardappelpuree bij en een kalfskarbonade én, zomaar op een mooie herfstige donderdag een glas Santeney Beauregard, Premier Cru. Soms moet je jezelf eens verwennen…
Kopje espresso toe!
© ellen.

 

4 thoughts on “Stoofpotje van kleine uitjes met salie en bouillon…

  1. Vroeger teelden wij bij ons thuis ieder jaar erg veel zilveruitjes om in te maken. Ik herinner me nog dat er wasteilen vol op de binnenplaats stonden om het zand eraf te spoelen en er moet een methode geweest zijn om de schilletjes er zo af te wrijven, anders hadden wij nooit zoveel in kunnen maken. Er waren in ieder geval nooit veel mensen bij betrokken die met mesjes elk uitje te lijf gingen. Het moet simpeler kunnen. Met de teloorgang van de huisteelt is die methode wellicht ook in de vergetelheid geraakt ? Hoe doet de industriele teelt het nu en kent een van jullie web-sitebezoekers deze oude methode misschien nog ?
    Een van zulke oude methodes: Nieuwe aardappelen “klompen”. D.w.z. ze gingen dichtopeengepakt in een teil vol water en mijn vader stak er dan tamelijk heftig met een houten klomp doorheen. Brandschoon konden ze dan even later er uit gehaald worden.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *