Het laatste vacantie-worstje ís niet meer. Het viel ten prooi aan mijn snoepzucht. Dat is niet erg, het moest zo onderhand toch op. Ellen wil wel een schijfje meepikken, het grootste deel is toch altijd voor mij. Ik ben dol op worstjes, goed gedroogd, nog net sappig van binnen en gemaakt van het beste varken.

Ik vertelde je al over die worstjes met verschillende smaken, eend, fazant, paddenstoelen en vijgen. Heel mooie worstjes hoor, daar niet van. Maar op diezelfde markt in Saint-Pourcain-sur-Sioule stond die mevrouw met de vleeswaren van haar eigen ecologische varkens. Daar kwam ook dit worstje vandaan. En dat was van ander kaliber. Enfin…, ik ga niet weer in superlatieven vervallen, dat doe ik al veel te vaak. De foto spreekt voor zich.

Van diezelfde mevrouw hebben we nog een weckpot met rilettes op de kelderplank staan. Varkensvlees, gekookt in eigen vet en sappen, fijn gesneden en in een potje gestopt onder een laagje vet. Er doet zich binnenkort beslist een gelegenheid voor om het te openen. Dan hoor je ervan.

© paul