Op zaterdag, en zeker dan in de late namiddag, verzamelt zich gewoonlijk een bont gezelschap aan onze keukentafel. Dat is traditie, dat is doorgaans aangenaam, het hoort er gewoon bij. Er wordt gedronken, er wordt gebuurt, de week wordt naar behoren afgesloten. Het tijdstip van bezoek maakt het wat ingewikkeld om iets met eten te plannen, of het zij dat het hele gezelschap wordt uitgenodigd om mee te eten.

Maar soms wordt het ook wat veel, al dat volk op zaterdag. We komen nu en dan niet aan onze broodnodige rust toe. Vandaag bonsjoerden we onze gasten dan ook maar op tijd de deur uit. Ellen ging vervolgens met een boek in bad liggen ontspannen. Ik ‘deed’ mijn krantje aan de keukentafel. Tegen de tijd dat Ellen er genoeg van had en aanstalte maakte een afsluitende douche te nemen begon ik aan een razendsnelle maaltijd. We aten mosseltjes.

Klont boter in de pan. In blokjes gesneden wortel, knolselder en prei erbij en even laten fruiten. Dan de mosseltjes op de groenten storten en een flink glas witte wijn toevoegen. De mosselen op een hoog vuur laten garen, tussendoor een keer omscheppen. (Je ziet dan meteen hoelang de mosselen nog moeten.) Er is dan nog nét tijd om zelf mayonaise te maken. Is de mayonaise klaar, dan zijn de mosseltjes dat ook. De hele bereiding, inclusief groente snijden en mosselen nakijken, kostte nog geen kwartier. We dronken een eenvoudige Savignon blanc.

Ik zit intussen op mijn werk, Ellen is met Marleen naar het feest van Maja en Bram. De Jongste Bediende moet vanavond musiceren bij een of andere deftige gelegenheid in het Duitse Recklinghausen.

© paul