12-08-2014. De etappe ging van Mansilla de Las Mulas naar León, 20 kilometer.

Loreena McKennitt is een Canadese componiste en zangeres. Ze speelt piano, harp en nog een aantal daaraan verwante instrumenten. Haar Keltische afkomst is haar belangrijkste inspiratiebron, maar verder laat ze zich inspireren door muziek uit talloze culturen. Ze toert met haar begeleidingsgroep voortdurend over de wereld, haar concerten zijn altijd uitverkocht. Vreemd genoeg kwam ik haar werk pas kort geleden voor het eerst tegen en een vragenrondje in de vriendenkring leverde tot mijn verbazing op dat niemand haar bleek te kennen. Enfin, daar gaat verandering in komen.

In 2006 deed McKennitt een aantal concerten in Spanje. De muziek die gebracht werd was er voor een deel speciaal voor geschreven. Een aantal nummers zijn directe verwijzingen naar, afgeleiden van, of dan toch volledig geïnspireerd door de Oude Spaanse muziek, zowel de volkse als hoofse. McKennitt schreef het nummer Santiago met in haar achterhoofd de Codex Calixtinus, maar het is toch op-en-top een lied uit deze moderne tijd geworden. (Nog nooit hoorde ik een draailier zó jazzy swingen…). Het plezier spat van het beeldscherm!

Ik kan me nauwelijks voorstellen dat Jan de muziek niet mooi vindt. Ik ben er in ieder geval zeker van dat Ans zal genieten, ik ken haar smaak…

En jij lezer, doe er ook je voordeel me. Zulke kippenvelmuziek is zeldzaam. Klik hier.

Enfin, over de etappe vertelden de wandelaars niet veel. Redelijk vroeg op, pas laat weg. Oma’s rugzak moest nog versierd worden, kleine Guus vierde die dag zijn eerste jaar. Om 07.30 uur waren de wandelaars en route.

Ans en Jan hadden van diverse kanten vernomen dat de etappe van deze dag een vervelende zou zijn; lange asfaltwegen, saaie rechte banen en het laatste stuk trok door de voorsteden van León. Het viel allemaal nogal mee. Het was deze dag weer erg warm, maar er waren ruim voldoende mogelijkheden om te stoppen, te rusten en te drinken. Aangezien het steeds drukker werd met pelgrims was er een ruime keus aan sociale contacten. Een beetje buurten, een stukje samen oplopen.

Eenmaal in de stad León ontmoetten de reizigers ene Bas uit Helmond. Hij woonde sinds een jaar of drie in de stad en wees hen de weg naar de pelgrimsherberg. De inschrijving daar was snel gedaan en na een verfrissend bad en zónder rugzak waren Ans en Jan klaar om de stad te verkennen.

Allereerst natuurlijk naar de kathedraal. Niet de grootste, maar wel een van de mooiste van Spanje, dus het bezoek was meer dan een verplicht nummer. En de stempel moest er geslagen worden.

En wie stonden er op de stoep van de kerk muziek te maken? Juist, Bas uit Helmond en zijn vriendin. (Je woonde hemelsbreed een paar kilometer uit elkaar en je zou elkaar nooit ontmoeten. En dan wandelde je ‘ns een paar duizend kilometer en je struikelde over elkaar, maar liefst twee maal op één dag.)

Aangezien Bas en vriendin de stad kenden werden ze aangesteld als onbezoldigd gids. Ze wisten een aantal tips en musts op de dissen, maar hoe je bij de beste tapastenten van de stad kwam was moeilijk uit te leggen. Ze nodigden Ans en Jan dan maar uit om mee te gaan eten in de stad. León is bij uitstek een tapasstad, dus werden het tapas. Cecina is gedroogd rundvlees en Cecina de León is de beste van de wereld. Hij smaakte de reizigers dan ook goddelijk. Er werd wat gedronken, er werd wat gewandeld. Uiteindelijk belandde men in een heel oud Spaans café. Goede wijnen schonken ze er en zoet-zure cider. Het café zou binnenkort sluiten, de eigenaars waren te oud om de drukte nog te bolwerken en er was niemand om het over te nemen. Idee? vraagt Ans, dependance Café Meester Jan in León?

Over die kathedraal, de Santa Maria de Regla de León, valt nog een hele boel te zeggen, maar je zult er zelf over moeten lezen, het ontbeert me aan tijd om erover te schrijven. León is een heel mooie cultuurstad zegt  Ans, een reden om er terug te komen (maar niet te voet…).

Er werd nog een pizza gegeten, er werd geskyped met de jarige Guus. Boodschappen moesten nog ingeslagen voor de volgende dag en  dat was het wel zo’n beetje. Tot een ver eind in de avond zaten Ans en Jan dan vanaf een terras wat loom te kijken naar het flaneren van dat zonnig volkje daar in León…

© paul

Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen. En voor het overzichtskaartje van Sas: klik op de link hieronder.<iframe src=”https://mapsengine.google.com/map/embed?mid=zdjs6EO5tq8A.klZPafK3sUQo” width=”640″ height=”480″></iframe>

Share on Facebook

Post on X

Follow us

Save