Het gebeurt vaker op mijn verjaardag. Dat het buiten donker is en de hele dag donker blijft. Ik ben eraan gewend, het is eerder regel dan uitzondering. Ik vind het niet erg.

Het Kind belde me op en Boer Skukhorzel SMSte. Met de beste wensen, enzoverder enzovoort. Ellen is naar haar werk. Ze kwijt zich deze ochtend van haar taak als Voorzitter van de Jury ten behoeve van het Groot Kerstdictee Fontys PABO Eindhoven/Veghel. Voor ze de deur uitging overhandigde ze me een kado. Dat is zo de gewoonte in dit huis. Het bleek een apparaat te zijn (Ik en apparaten?!). Al tijden zat ik erover te dubben, te zeuren, te twijfelen. Ellen had dan de knoop maar doorgehakt. Ik ben sinds vanochtend de trotse bezitter van een vleeswolf annex worststopmachiene.

Zelf worst maken, de gedachte speelde al heel lang door mijn hoofd. Het kwam er alleen niet van, er was altijd wel een bezwaar waarom ik er niet aan begon. En trouwens, waar moest je beginnen? De recepten die ik vond bleven vaag en de werkinstructies waren doorgaans amateuristisch. Tot ik dat boek van Sjoerd Mulder en Meneer Wateetons in handen kreeg. Daar stond het allemaal in. Dé kant-en-klare handleiding. Ik had nu geen enkele reden meer om me niét in de worstenmakerij te storten.

In een ver verleden deden we de nodige ervaring op met de handvleesmolen. Zo een die je op tafel moet schroeven, op een plank of op het aanrecht. Gevolg: kapotte handen, gekneusde vingers, versmeerd vlees, kledder en drab. Dat lag natuurlijk aan ons, maar het maakte wel dat we die worstmolen nooit meer gebruikten. Moest er vlees gedraaid worden ten behoeve van de patébakkerij, we wisten wel andere methoden te bedenken. Ik had intussen eigenlijk allang besloten dat, zou ik aan mijn privé worstatelier beginnen, er een elektrische molen moest komen. Ik twijfelde nog over het hoe en wat. En zoals meestal in dit huis nam Ellen dan maar een besluit. En terecht!

Het apparaat dient gemonteerd op onze keukenmachine. Ik heb nauwgezet de instructies gevolgd, het is niet moeilijk. En alles doet het!

Aanstaande zondag zal ik mijn verjaardag vieren met familie, vrienden en vriendinnen. Het Kind verwacht dan van de eerste worstjes te kunnen snoepen. Maar zo gaat dat niet… Een en ander vergt voorbereiding, moet degelijk overdacht worden. Nee, dat wordt wel januari…

Hoe de dag verder zal verlopen, ik weet het niet. Ik haal straks Ellen op en misschien gaan we uit eten. Misschien ook niet. Mogelijk komt er nog bezoek , ik weet het niet. Voorlopig zet ik een CD op met Oude Engelse Gezangen, blader ik wat in het Groot Keukenwoordenboek van Alexandre Dumas (nog een kado…) en maak voor mezelf Dim Sum. Daar heb ik zin in…

Share on Facebook

Post on X

Follow us

Save