De bramenstruiken bloeien overvloedig. Er kan natuurlijk nog van alles gebeuren, maar als het zo doorgaat wordt dit een heel goed bramenjaar. Iets dergelijks menen we ook te bespeuren met de bosbessen in Luxemburg.

De wilde aardbeitjes bleken al rijp, vorige week. Heel wat exemplaren waren door de aanhoudende droogte verschrompeld tot kleine donkerrode, harde steentjes. En verder vielen ze bij bosjes ten prooi aan de vogelen des velds. Maar enkele exemplaren overleefden tot meerdere eer en glorie van de ijverige plukker.

Zo groot als de nagel van je pink waren ze. Je moest heel wat exemplaren vinden wilde je een maaltje bij elkaar sprokkelen. Ons lukte het niet. Maar het handje vol rijpe aardbeitjes dat ons ten deel viel aten we met veel smaak. Ze waren zoet, maar niet mierzoet. Verder zat er alle smaak in van een hoogzomerse aardbei van de koude grond, heel intens. Als bonus werd er iets kruidigs bij geleverd, een smaak uit het bos. Wat moest het heerlijk zijn om een compote of een jam van deze vruchtjes te maken. We hopen op een tweede pluk, over enkele weken.

© paul