Enfin, van die “verbouwing” van onze keuken heb je
intussen voldoende meegekregen lezer. En de belofte dat we over
van-alles-en-nog-wat zullen schrijven in verband met achterstallig onderhoud van
het web-log is ook alweer een paar keer gedaan. En geloof me lezer, het komt,
het komt…

Vanavond sloten Ellen en ik onze vakantie af. Ellen moet morgen weer beginnen
voor haar broodheer, ik heb nog een paar dagen vrij. Onze auto is nog stuk, en
de “nieuwe auto” laat op zich wachten. Dat wordt eind van de week…

We hadden het plan opgevat om dan maar een mooie maaltijd te kopen
buitenshuis, maar we konden niet bedenken waar we die maaltijd zouden gaan
genieten. Ellen hakte de knoop door, ze besloot zelf te koken. We kochten twee
entrecôtes van verantwoord Belgisch rund, we maakten aardappelpuree en we
gristen een portie doppertjes uit de vriezer. Daarbij kwam een soort van instant
cumberlandsaus, die Ellen oppepte met voldoende eigen ingrediënten om er een
smakelijke toevoeging van te maken. We dronken een ronduit voortreffelijke
Saint-Emilion Grand Cru uit 2003, een geschenk van Andy en het Kind. En we waren
voldaan… Stukje kaas toe, kaas uit Val-Dieu.

Maar goed, denk nou niet dat we hier op het Ministerie hebben zitten
arremoeien tijdens onze “verbouwing”, niets is minder waar. We aten meerdere
malen buitenshuis, we werden vergast op een maaltijd bij de Jongste Bediende. En
tussen al het gedoe door zag Ellen kans om in de onttakelde keuken zo nu en dan
nog wat achtenswaardigs te produceren.

Mijn ultieme troosteten bijvoorbeeld: Spaghetti aglio, olio e peperoncino..
En denk eraan, dat smaakte me!

© paul