Wij zijn weer thuis!
Ruim twee weken was ik samen met Hond Max, in
Septfontaines (Luxemburg).
Paul bracht ons weg en bleef een paar dagen.
(Paul moet nog werken en ik kan dan mooi wat klusjes aan de caravan
opknappen).
Dus stopten we de koelkast van de caravan vol en namen na een
paar dagen afscheid. En toen waren hond Max en ik helemaal alleen op die mooie
camping in dat prachtige dorpje. Onbegrijpelijk dat zo’n camping niet overvol is
met toeristen. Kennelijk zijn rust en stilte in een prachtig gebied niet wat de
mensen zoeken om hun vakantie door te brengen. De camping heeft zo’n veertig
staanplaatsen waarvan 12 vaste plaatsen. De rest wordt opgevuld door
rondtrekkende vakantiegangers, maar af en toe zijn er gewoon helemaal geen
gasten!
Als ik daar helemaal alleen ben heb ik tijd genoeg om de komende en gaande
bezoekers van de camping te bekijken. Soms zijn ze te voet, met een klein tentje
in de rugzak volgen ze de Grande Route. Soms zijn ze op de fiets, of op de
motor. Maar er komen ook wel caravans en campers. Ze komen uit heel Europa maar
één ding hebben ze allemaal gemeen; ze willen niet naar een camping met veel
vermaak en vertier in een overbevolkt toeristengebied; ze willen stilte, rust,
wandelen of fietsen of gewoon alleen maar een mooi boek lezen, en daar kan ik me
helemaal in vinden.
Deze rondtrekkende toeristen hebben meestal wel erg ongezonde eetgewoontes.
Na aankomst even snel een kant-en-klaar-hap lijkt gewoon te zijn op een camping.
Vreemd als je zo lang op de fiets gezeten hebt om dan genoegen te nemen met een
blik ravioli en wat chips! Of wat zwartverbrande worstjes met brood en veel
mayonaise, om nog niet te spreken van de
kant-en-klaar-maaltijden-die-gewoon-uit-Nederland-meegenomen-worden! Jammer, er
is zoveel lekkers te koop in Luxemburg waar je in een mum van tijd een mooie
gezonde maalltijd mee kunt maken!
In ieder geval heb ik heel lekker gegeten tijdens mijn verblijf in
Septfontaines. Ik zal er de komende dagen verslag van doen en ik zal ook een
paar tips geven voor kampeerders met maar één kookpitje.
Tip nummer één is alvast; koop nu eens van dat mooie Luxemburgse rundvlees.
Proef het verschil van een koe of kalf wat vrij rondgelopen heeft, goed
behandeld is en waarvan de herkomst in één oogopslag te zien is.
Dit vlees kocht ik in de Cactus supermarkt. Het is afkomstig van de runderen
die in de wei lopen tegenover onze caravan. Boer Noesen zorgt goed voor zijn
vee. Een hele kudde Limoussins, mét vaderstier, diverse moeders en een heleboel
kalfjes. Deze week werd een gedeelte van de wei gemaaid en dan ruik je de
kruidige geur van het gras dat deze beesten eten, heerlijk. Ik zie ook de hele
dag hoe de kalfjes en koeien door de wei rondhuppelen. Ze trainen hun spieren!
Af en toe loopt er een ontsnapt kalf in het bos. Hond Max laat dan zijn speciale
talent zien; koeien opsporen en terug naar huis brengen!
We aten deze biefstuk met een mooie simpele risotto gemaakt met
carnalonirijst en een salade vooraf.
Stukje kaas toe, en natuurlijk
espresso!
© ellen
