Op 6 december vieren we de verjaardag van Sinterklaas, zo dacht ik mijn hele leven. Maar nu blijkt die datum in werkelijkheid te corresponderen met de sterfdag van de Goedheiligman. Nou ja…
Maar ach, dat speelde zich allemaal zo’n 1800 jaar geleden af, dus zoveel maakt het intussen niet meer uit. De avond van 5 december is natuurlijk veel interessanter. Dan vieren we Pakjesdag (niet te verwarren met pèkskesdag, want dat is een lokaal carnavalsgebruik van de Zwarte Kabouter Bende…). Gisteravond was het bij Jop thuis Pakjesdag. Met twee oma’s, twee opa’s, twee ouders en natuurlijk de Kruimel zelf.
Voor de gelegenheid had Jobs moeder (het Kind) een taart gebakken. Een taart met een kruimelige kruidnootachtige bodem, en heftige roomvulling en versieringen van chocolade en kruidnootjes. Een ware calorieënbom, maar verrassend en heel smakelijk.
De taart vond gretig aftrek bij het klein gezelschap, Jop echter taalde er niet naar. Hij had zich, behalve aan wat zandkoekjes en een pepernoot, tegoed gedaan aan échte Brabantse worstenbroodjes, hij kaande er zo twee weg. ‘n Beetje brood bleef over, maar de worst verdween onverbiddelijk in zijn gestel. Het jong is een ras-carnivoor, dat zit in z’n genen ingebakken. Dat heeft-ie van zijn vader en van z’n oma.
Rest me nog te vertellen dat Jop het merendeel van de avond doende was om zogenaamde kopjes thee en koffie uit te schenken uit zijn nieuwe serviesje. Met zogenaamde melk. En als je hem dan heel lief aankeek kreeg je een zogenaamd suikerklontje. Eén slechts, Jop is niet zo van zoetigheid, maar dat was je al wel duidelijk…
© paul
