Ik begin zo zoetjes aan fors achter te lopen met mijn schrijverij. Neem het me niet kwalijk lezer, we hebben gewoonweg geen post binnengekregen van de pelgrims. Een enkele foto, en dat was het dan.
Omwille van de routine, omwille van de lezersvraag en omwille van mijn gemoedsrust las ik dan maar een intermezzo in. Maar ik waarschuw je, iets actueels heb ik niet te melden.
De fotograaf en theatermaker Hans Aarsman analyseert elke week een persfoto in de Volkskrant. Het gaat als volgt: Aarsman gaat onbevangen voor de foto zitten en begint op te sommen wat hij ziet. Met die gegevens legt hij verbanden en dwarsverbanden. En zo ontstaat er een verhaal.
Het is een aardig spelletje en ik heb er de gewoonte van gemaakt om in de verloren uurtjes iets dergelijks te proberen, met willekeurig een foto uit een krant of tijdschrift. Probeer het zelf maar eens, je zult zien hoe lollig het is om te doen.
Neem die foto hierboven: beeldvullend is de gestalte van Jan. Hij lacht naar de camera en steek een steeltje frites omhoog. Mensen doen dat, ook jij lezer, wanneer ze op de foto worden gezet. Ze accentueren in gebaar wat ze aan het doen zijn (bijvoorbeeld frites eten), alsof dat voor de kijker al niet duidelijk was.
Maar er staan twee bakjes frites op de foto. Had Jan grote honger? Of is het misschien de maaltijd van de fotograaf, van wie je aan mag nemen dat dat Ans is. In de bakjes lijkt ook een kloddertje mayo te liggen, maar het is niet goed zichtbaar. In ieder geval geen kledder uit die flessen verderop op de toonbank. Wat doet dat kleine bekertje daar bij die flessen, is dat speciale saus?
Het zout in die blauwe pot luistert naar de naam Baleine, het is bij ons ook te krijgen. Er staat een tekening van een spuitende potvis op de bus. Sel de Mer, Grands Espaces. De illustratie is gemaakt door Benjamin Rabier. Hij verzorgde ook de eerste uitvoering van de Koe die lacht, ergens in de jaren twintig van de vorige eeuw.
Van de omgeving is weinig duidelijks te herkennen. Hoewel, op het pand achter het frietkot hangt een lichtbak in de vorm van een reclameschild: Kronenbourg. Jan staat dus ergens in Frankrijk. Een open deur is het lezer, maar het hoort bij het spel.
De twee mensen op de foto zeggen me weinig, maar in de achtergrond staat zo’n stellage die je ziet op festivals, ze hangen er geluidsboxen aan en schijnwerpers. In Bourges vond het Voorjaarsspektakel plaats toen de wandelaars door die stad trokken, dus Bourges zal de plaats zijn waar de foto werd geschoten.
Overigens verkoopt de uitbater van het frietkot ook drank, eenvoudige, wel te verstaan. Het komt in glazen van 25 centiliter. Hij heeft het een beetje lullig genoteerd. Ter verhoging van de feestvreugde en ter verfraaiing van de kraam plaatste hij ook een plant, mogelijk nog lulliger…
Enfin lezer, het is wel duidelijk hoe het spelletje in elkaar steekt. Er valt nog van alles te zeggen, over Jan z’n rugzak bijvoorbeeld, over het bungelend kompas, en de staf van Zjefke, die mogelijk weer vergeten wordt. Ga zelf maar aan de slag.
Je kunt het spelletje ook samen doen, wordt het nog leuker…
© paul
Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen. En voor het overzichtskaartje van Sas: klik op de link hieronder.<iframe src=”https://mapsengine.google.com/map/embed?mid=zdjs6EO5tq8A.klZPafK3sUQo” width=”640″ height=”480″></iframe>
