21-04-2014. De etappe liep van Vezelay naar Cuncy-les-Varzy, 28 kilkometer.
Vezelay was nu écht gepasseerd station. Het miezerde een beetje toen de wandelaars vertrokken vanuit de bedompte slaapaccommodatie, het was 07.15 uur. De nacht was onrustig geweest, twee notoire snurkers hielden de gemoederen tamelijk bezig.
De tocht voerde door ruig gebied. Modderige bospaden waren er de oorzaak van dat in korte tijd schoenen en broekspijpen onder de smeerboel zaten. Maar erger nog waren de paden die de koolzaadvelden flankeerden. Zwaar landbouwverkeer had diepe groeven in de wegels geploegd. Dat bemoeilijkte de tocht, verse modder zette zich vast aan de zolen van de wandelschoenen. We leken wel te groeien schreef Ans…
Na enkele uren klaarde het op. Dat wil zeggen, de regen stopte. Zon hebben de wandelaars deze dag niet gezien. Verder was het wennen aan de nieuwe bewegwijzering: andere tekens, andere pictogrammen.
Het pad leidde de pelgrims door dunbevolkte streken en uitgestorven dorpjes. Waar zijn de bakkers, de cafeetjes voor koffie, de winkeltjes? vroegen Ans en Jan zich af. Maar wat wilde je wanneer je zwierf door hartje Morvan, het arme zusje van de Bourgognefamilie? Hier woonde altijd al weinig volk. Te weinig voor de kleine neringdoende om er het leven te houden…
Ans en Jan waren blij Cuncy te bereiken. De dag was beiden zwaar gevallen, een bevredigende verklaring hiervoor kregen ze niet bedacht. Mogelijk was het de tol die je betaalde voor snurkende kamergenoten…
Een logeeradres was er geregeld met ene zekere Monsieur Phillipe. (In gedachten zie ik de acteur Phillipe Noiret voor me. Tikje cynisch, een wat vlezig open gezicht met rustige trekken. Zo’n man op wie de contradictie rustige druktemaker van toepassing is…) Monsieur Phillipe woonde een goede 25 kilometer oostelijker, hij zou de wandelaars om 16.00 uur oppikken.
Mherse heette het gehucht met z’n 81 inwoners. Monsieur Phillipe bewoonde er een huis uit 1850. Afgezien van de plaatsing van dubbelglas leek er sinds het fin-de-siècle niets meer aan vertimmerd. De kieren in de muren waren in grove tegenspraak met de energiebesparende maatregelen voor de vensters. De broodoven bevond zich nog op de oorspronkelijke plaats, gemetseld in de schouw.
Monsieur Phillipe ontpopte zich als een erg gastvrij man. Hij leefde zijn eigen leven, en dat deed hij alleen. Monsieur Phillippe was wars van luxe en had al lang geleden de keuze gemaakt voor een sober bestaan. Hij verbouwde zijn eigen voedsel, conserveerde de groente en maakte jam van het fruit.
Om pelgrims te kunnen herbergen richtte hij een kamertje in. In het gastenboek was terug te lezen dat er zelfs ooit een pelgrim uit Japan verbleef. Ans en Jan werd nu de mogelijkheid geboden een dutje te doen, terwijl Monsieur Phillippe de maaltijd bereidde.
En wat voor een maaltijd: een salade vooraf, bietjes, komkommer, tomaten en olijven, overgoten met spijsolie en azijn. Dan een Boeuf hachée met erwten, wortelen en zilveruitjes. En natuurlijk de notoire kaasplank als toespijs. Dat alles geserveerd met knapperig brood en een glas wijn.
En voor het naar-bed-gaan een kop ontspannende thee.
© paul
