Van je vrienden moet je het hebben… Het klinkt soms als een cynische dooddoener, soms ook als een open deur. Maar het blijft een waarheid als een koe, je kunt er niet omheen.
Zondagochtend ging de telefoon. Het ouderlijk deel van Eupotours stond te blauwbekken op een vlooienmarkt in het dorpje Erp, een goede zeven kilometer benoorden onze woonplaats. Er werd keukengerei aangeboden, blinkend en spiksplinter nieuw. Met een vaag vermoeden van het nut van het apparaat dachten ze dat het Ministerie wel geïnterssseerd was. (En dat was zo!)
Dus enige tijd later, maar nog voor klokke twaalf, werd de metalen bak afgeleverd. Een Mongoolse hotpot. Zoals gezegd, blink-blink, brandschoon en splinternieuw. Nooit gebruikt. De kosten bedroegen drie euro.
Met zo’n pot gaat het als volgt: je hebt een ringvormige pan, met in het midden een schoorsteen. In het onderste gedeelte wordt gestookt. Traditioneel met houtskooltjes, maar bij onze pan horen twee containertjes waarin je een brandbare gel kunt stoken. De ring wordt gevuld met een bouillon, en die wordt aan de kook gebracht. Vervolgens kun je naar eigen keuze voedsel garen. Dunne schijfjes vlees, vis, tofu, paddenstoelen, allerhande groenten, zelfs wontons. De pot staat midden op tafel en het is de bedoeling dat de gasten uit de bouillon halen wat van hun gading is. Dat doen ze met stokjes, maar ook die zeefjes op de voorgrond worden daarvoor gebruikt. (Zorg dat je enige dipsausen hebt bereid.)
Door het gekook aan tafel wordt de bouillon almaar rijker van smaak. De maaltijd sluit af met het prepareren van glasnoedels (of andere mie-achtige dingen) in de bouillon. Die worden dan verdeeld tussen de gasten, samen met de bouillon.
Wil je meer weten over de Mongoolse Hotpot, of over Chinees fonduen, lees dan het artikel van Kattebelletje op haar website Tokowijzer.
Enfin, tegen de tijd dat wij eraan toe zijn de Hotpot te gaan gebruiken zul je het horen. Het zal niet zo heel lang meer duren.
© paul
