Zieken! Zo luidde de boodschap van het telefoontje. En niet één collega, maar meerdere. In de 24 uurszorg betekent dat eenvoudigweg met z’n allen inschuiven en schikken. Je kunt je afdeling ten slotte niet “even” sluiten omdat er geen personeel is.
Kortom, ik besloot het weekend dan maar in te korten en vervroegd de wacht in te gaan. Daarmee was het hele programma op het Ministerie in de war geschopt. Van regulier eten kwam niets, het was hap-snap werk. Wel zagen we nog kans de Grote Zomermarkt te berzoeken. Die wordt elk jaar gehouden op het terrein van mijn broodheer en kan altijd rekenen op een groot aantal bezoekers uit de verre omgeving. Bewoners en ook volk uit de buurt kunnen een kraampje huren. Alles mag aangeboden worden, oude rommel, vlooienmarktspul, etenswaar. Ellen vond er een muziekstandaard, een electrische snijmachine (Krups) en selderieplantjes. Als bonus kreeg ze een potje bieslook en een courgetteplant. Enfin, dat hebben we dan in ieder geval meegemaakt.
Ellen heeft Aldo beloofd een recept te maken met balsamicoazijn. Het wordt een nagerecht. Het is grotendeels een eigen creatie. En er horen óók aardbeien in, vandaar de afbeelding. Het ontwerp is van Davis Carter Brown.
Ik zit intussen op mijn afdeling. Het is nog bloedheet in huis, ook al staan alle ramen en deuren tegen elkaar open.
© paul
