Tja, hoe het ook zij, er zijn van die dagen , dan gebeuren er dingen die het toeval op z’n minst verdacht maken. Thuis gekomen van werk en andere verplichtingen bracht het Ministerie nog snel een bloemenstruis naar Evert en Neel ter gelegenheid van hun huwelijksdag. Het Ministerie was per slotte 16 jaar geleden “Best Man” en “Best Woman” bij die ceremonie. Niemand thuis, dus de rozen werden gedropt bij de buurvrouw, die ze op gepast moment zou afleveren. Op donderdag is de vooravond doorgaans gereserveerd voor het oplossen van de puzzel van Vrij Nederland. Dit dient in onze optiek te gebeuren vóór 18.00 uur! Zoals te doen gebruikelijk overschreden we ook vanavond weer ruim de tijdslimiet. Het gevolg was, zoals vaker, dat er op het Ministerie niet meer gekookt werd. Een tamelijk voor de hand liggend alternatief in ons dorp is dan de gang naar “de Griek”. Nauwelijks binnen gekomen werden we verrast door de indringende stem van de Jongste bediende. Toeval? Hij wist ons meteen te vertelen dat het bruidspaar in aantocht was. Toeval? Enfin, Evert en Neel hadden geen idee van het toeval, en wij ook niet. We hebben onze tafeltjes aan elkaar geschoven en samen de maaltijd genoten. Evert at Mousaka, Neel en Ellen lamskarbonaadjes en ik een stoofschotel van rund en uitjes. Alles besproeid met heerlijke, simpele landwijn en als toetje “bergwater”, een Griekse Eau de vie de marc , op smaak gebracht met anijs. Fantastische avond.

© paul