En nu is het dus Nieuwjaar. Met een aantal bewoners van mijn afdeling heb ik om twaalf uur het glas geheven. We dronken perzikwijn met bubbeltjes en aten Ellens oliebollen. Eenieder was tevreden gestemd en dat deed me deugd. Het is wel eens anders geweest. Tijdens de Millenniumwissel werkte ik op een opnameafdeling in Nijmegen. Ik had twee mensen in huis, de rest was op weekend. De twee overblijvers hadden er geen zin in en lagen rond elf op bed. Mij restte een taak van grote importantie: het bestrijden van de Millenniumbug. De hele wereld was chaos beloofd en ook wij zouden ons deel krijgen. Uitgevallen computers, foute stroomafgifte, haperende drinkwatervoorziening en wat niet meer? Om het ergste te doorstaan was ik door het instituut uitgerust met 5 zaklampen (groot formaat, made in China) en 24 literflessen Mineraalwater. Goed bedacht natuurlijk, maar te eten was er niets! Dat was men in de consternatie even vergeten te regelen. Voorts diende ik ruim voor twaalven de ligbaden af te vullen met kraanwater, je wist maar nooit! Aldus luidde de instructie van hogerhand. En daar zat ik dan, moederziel alleen, met een paar honderd liter water. Gelukkig Nieuwjaar, Mister Bean! Enfin, de rest is geschiedenis. Nergens ter wereld, en dus ook niet in het verre Nijmegen, sloeg de Bug toe. De 24 liter mineraalwater heb ik in de daarop volgende maanden opgesoupeerd. De hele afdeling vond dat ik dat recht had, niemand kwam er nog aan. Bij thuiskomst, de vroege ochtend van 1 januari 2000, stond de champagne en zalm klaar, en zo kwam alles toch weer goed. Ik zie dat Ellen de kopfoto vannacht nog heeft verwisseld. Ze was de oliebollen al dágen zat. Nu staan er drie koningen die met dekschalen een late kerstdis aanrichten. Ze zullen dat doen tot 7 januari. Ik ga nog even contact opnemen met “Onze Man in Duitsland”, je zult het komend jaar nog van hem horen op het log.
Gelukkig Nieuwjaar lezer…
© paul
