Die hond, ach ja, die hond. Die moet er gewoon uit, wat er ook gebeurd. En dat is wel zo prettig, want dan kom je zelf ook nog eens buiten.
Onze ochtendwandeling bracht ons een verrassing. Een weelderig exemplaar van het specimen Boletus Edulus, oftewel het Eekhoorntjesbrood troffen we vanochtend in de Kasteellaan. En dat op 18 december. Hij die beter weet mag het zeggen, maar het Ministerie heeft nog nooit Eekhoorntjesbrood aangetroffen in december.
De rare ribbels op de hoed zouden je misschien doen vermoeden dat het om een geheel andere soort gaat, maar dat is niet zo. Die ribbels zijn ontstaan door klimaatsomstandigheden, dat gebeurt wel vaker.

Dit exemplaar lieten we staan. In de herfst hebben we ruim geplukt, én gegeten.

© paul