Gisteren aten we risotto met spinazie. Aldo merkte op dat het recept van Jamie niet klopt, ik weet niet of mijn recept wel klopt. Het is moeilijk precies te zeggen hoeveel vocht je bijvoorbeeld nodig hebt voor de risotto. Dat is afhankelijk van de rijstsoort en ook hoe je de risotto het liefste wil eten. Wij houden van “romig” met een flinke klont boter erdoor en veel kaas. De risotto gisteren was ook niet echt gepland dus had ik niet alles in huis wat eigenlijk nodig zou zijn. Een recept gaat dan een eigen leven leiden. Ingrediënten worden vervangen door wat er wel in huis is. Vaak levert dat een prima resultaat op, soms minder.
Zo had ik gisteren geen kippenbouillon meer op voorraad. Ik had bouillon kunnen maken van blokjes, maar prefereer dan toch verse, zelfgemaakte runderbouillon.
Eigenlijk zou ik Pecorino moeten gebruiken, dat was ook niet in huis. Wel Hollandse schapenkaas. Ik gebruikte een combinatie van deze kaas en Parmezaanse kaas.
Ik maakte de risotto als volgt;
voor vier personen;
3 eetlepels olijfolie
75 gram spek in kleine blokjes
1 ui en twee teentjes knoflook, fijngesnipperd
300 gram arboriorijst
ongeveer 1,5 liter runderbouillon
een klein handjevol gedroogde trompette de la mort (een uurtje weken in water, het weekvocht bij de bouillon voegen)
175 gram spinazie, in fijne reepjes gesneden
75 gram schapenkaas en 75 gram parmezaanse kaas, vlak voor het verwerken geraspt
1 eetlepel boter.
Verwarm de olie en bak daarin het spek, de ui en de knoflook zachtjes aan. Voeg de rijst erbij en roer tot elk korreltje met olie bedekt is. Doe dan de paddestoelen erbij.
Zorg dat de bouillon aan de kook is en zet de beide pannen naast elkaar. Schep een paar lepels bouillon bij de rijst en roer. Voeg steeds, roerend met een houten lepel, de bouillon beetje voor beetje toe.
Na zo’n 20 minuten is de rijst beetgaar. Voeg de spinazieblaadjes toe en roer.
Haal de pan van het vuur en roer de boter en de kaas door de rijst.
Dien snel op.
Natuurlijk had ik teveel risotto, van het restant maak ik vandaag risottoballetjes.
wordt vervolgd dus.
© ellen