Vandeweek had ik het er al over, hoe aardig het is kadootjes te krijgen. Zeker wanneer dat het gevolg is van de waardering die men heeft voor je web-log. Mijn artikel over Barbera en de vakantieherinneringen van Ellen waren aanleiding voor een belofte. Een belofte die vorige week gestand werd gedaan. Moniek stond aan de deur. Geen tijd om binnen te komen, druk,druk, druk. Ze had een mooie fles Barbera d’Asti bij. “Dank je wel, Moniek,” en weg was ze. Vanavond hebben we de fles geopend.

Rubigo vermeldt het etiket. En Barbera d’Asti staat er, wat verwijst naar de afkomst (Noord Italië) en naar de druif. Het wijnhuis, en mogelijk ook de maker, heet Baldi Pierfranco en houdt domicilie in een van de kleine wijndorpen in de buurt van Asti. Het betreft een geclassificeerde wijn, hij heeft een alcoholpercentage van 13,5% en verder meldt het etiket nog dat het een “Superiore” betreft. Wat dat laatste aangaat weet ik niet of het iets officiëels aanduidt of gewoon gewichtigdoenerij is.

De wijn was van het jaar 2003 en goed op dronk. We lieten hem even luchten na het openen van de fles. De kleur was prachtig, diep, een beetje naar paars neigend. De wijn traande in het glas. “Tuigleer”, rook ik. “Bosvruchten”, zei Ellen. “Cederhout”, vonden we allebei. Veel smaak, zoals dat hoort bij Barbera’s en een mooie lange afdronk. De herinnering aan de betere wijnen die we in Noord Italië proefden drong zich op. Lang geleden dat we zoiets dronken. We aten vanavond een gekochte pizza, op zich niets mis mee hoor. Maar deze wijn was een lamsgebraad waardig geweest.De Barbera van AH haalt het bij lange na niet bij deze Rubigo. Moniek, we moeten het snel eens over die wijn hebben.

© paul