Hè, hè, dit was een lange dag! Ik ben net thuis. Op onze Pabo was het de hele week kunstenweek voor de eerstejaars studenten. Een week lang stond voor hen alles in het teken van kunst en cultuur. Er werd gedanst, muziek gemaakt, er was drama, er werden prachtige prentenboeken gemaakt, leskisten die zó naar de uitgever kunnen en niet te vergeten, schitterende animatiefilmpjes. Studenten werkten deze hele week in groepjes aan een project en vandaag was de eindpresentatie.
Het was voor iedereen een hele drukke week maar het was fantastisch om te zien hoe enthousiast iedereen aan het werk was. De hele derde verdieping van ons gebouw was één gonzend, bedrijvig, lawaaiig atelier. Vanmiddag was de generale repetitie en daarna de grote eindpresentatie van wat er deze week allemaal ontstaan is. In totaal twaalf groepen lieten zien waar ze deze week mee bezig zijn geweest, met natuurlijk een aantal pauzes tussendoor. In de grote pauze gingen de gordijnen naar ons terras open en daar bleek een heuse friettent op wielen te staan waar één persoon in een razend tempo toch zo’n 160 mensen van een frietje met iets erbij voorzag.

Gelukkig waren er ook nog wat salades zodat we het niet helemaal zonder vitaminen hoefden te stellen vandaag!

En al ben ik dan niet zo’n frietliefhebber, het was heel gezellig om zo met z’n allen te eten en een glas te drinken!

Wat die foto van die taart nu boven dit artikel doet? Dat was de hoofdprijs!
Ik had de twijfelachtige eer om in de jury te mogen zitten die de hoofdprijs zou toekennen aan het mooiste, het beste, het geweldigste het…ga zo maar door.
Een twijfelachtige eer, want alle projecten waren van hoge kwaliteit. Iedereen had keihard gewerkt, er kwamen nooitvermoede talenten tevoorschijn en kies dan maar eens “de beste” uit!
We kozen toch met de voltallige jury voor het project “Breinstein”; een prachtig prentenboek, mét lespakket, mét een goede powerpointpresentatie, mét een driedimensionaal filmpje, gemaakt door een geweldig team.
Gelukkig was het een luchtige prijs en verliep de uitreiking niet zo serieus.

We sloten we af met een borrel en reden we door de stromende regen en donderende bliksems naar huis.

Ik zou bijna zeggen; En espresso toe. Daar is het helaas te laat voor geworden.
Geen recepten vandaag, geen mooi of gezond eten, dat komt morgen wel weer.

Dit was gewoon een geweldig mooie werkweek, ik ben blij dat ik op zo’n “Beste Pabo” kan werken!