Afgelopen zondag reisden we af naar Düsseldorf. In Museum K20 liep voor de laatste week de tentoonstelling Picasso, malen gegen die Zeit.
Vreemd genoeg werd het late werk van Picasso altijd ondergewaardeerd. Jef Geerardts schreef ooit over Antibes, “waar Picasso zijn laatste schilderijen afraffelde”. En ook op de tentoonstelling hoorde ik een wat oudere man zeggen dat het late werk toch écht de nodige diepgang miste. Ik was het daar niet mee eens, nooit geweest ook trouwens. Het hier gepresenteerde werk besloeg de periode 1960-1973. Kunsthistorisch mocht het dan niet het belang hebben van de kubistische periode van Picasso, of van de tijd van de grote deformatie (Guernica en Les Demoiselles), mij maakte het niet uit. Wat je hier zag was pure schilderkunst. Gemaakt in een grote haast maar altijd goed, en vaak briljant. Achtenzestig schilderijen, honderden prenten en tekeningen en een stuk of tien beelden. Wat een feest.
Na afloop bezochten we ook nog even de vaste collectie van het museum: Braque, Klee, Matisse, Margritte, Ernst, Beckmann. Enfin…, een El Dorado aan de Rijn.
Picasso heeft nooit veel aan eetschilderen gedaan. De mens en het portret zijn veel eerder zijn thema’s.
Op de tentoonstelling hingen twee stillevens met eten. Onze reproductie van laat te wensen over, het zij zo.

Ik bezoek de laatste tijd schandalig weinig musea in Nederland. Dat is wel eens anders geweest. Ik moet een slag om de arm houden, want wie weet is er verbetering opgetreden, maar tot voor een paar jaar was het belabberd gesteld met de Horecaf in onze musea. De laatste keer dat ik het Rijksmuseum bezocht (toch onze nationale trots) was koffie niet te pruimen, de koek verdroogd en de rekening exorbitant. Het Rijks was geen uitzondering.
De situatie in Duitse musea is niet overal perfect, maar doorgaans stel je met gemak een maaltijd samen tegen een betaalbare prijs. Zo ook in Museum K20. Omdat het zondag was kon je slechts kiezen van een beperkte kaart. Ik bestelde mul in saffraansaus met aardappeltjes en gerilde paprika. Het gerecht kostte € 16,- en dat lijkt me alleszins acceptabel. Ellen at een mooie rumpsteak met zalvigzachte kruidenboter en gebakken aardappeltjes en sla. Zeldzaam lekker vlees, zei ze. De prijs kwam aardig overeen met mijn gerecht.
Een glas Veltliner erbij en een kopje espresso toe completeerden de maaltijd.
En daarna wandelen in de Altstadt.

© paul