Ze zijn gewild bij eetbloggers, dit soort foto’s. Vooral Amerikanen zijn er dol op. En soms zijn ze ook heel effectief. Ellen maakte de foto op deze manier omdat ze vond dat er al genoeg hele borden pasta op ons log staan. En zeg nou zelf, het is toch ook een bjoetie…

Rooie saus voor vier personen:

4 ons gehakt, half-om, 1 blik tomatenblokjes, 4 kleine tomaatjes, 1 ui, 2 tenen knoflook, 2 takjes thijm, zout en peper, 12 olijven, geconcentreerde tomatenpuree, olijfolie.

De olijfolie in de pan en de ui in grove snippers erbij. Wordt de ui glazig dan kan de grof gesnipperde knoflook erbij. Even laten doorsudderen en dan het gehakt toevoegen. Het geheel bakken tot het gehakt bruin ziet. Intussen op smaak brengen met peper en zout. Dan gaan de tomatenblokjes erbij en de in partjes geneden tomaatjes. De thijm, olijven en tomatenpuree bijvoegen en de saus is klaar. Laat hem in ieder geval nog minstens een half uur op een laag pitje pruttelen. Langer mag ook, maar let dan op dat niet al het vocht wegkookt. Eventueel kun ja dat aanvullen met water of een scheutje wijn (rood, wit of rozé, net wat je lekker vindt).

Ik kocht vorige week Griekse olijven (de naam ontschiet me even) op Helmond-markt. Lekkere stevige olijven met pit, mild maar heel duidelijk van smaak. Het merendeel aten we zo, als borrelolijf. Het restant ging in de saus vandaag. De hele saus geurde en smaakte ernaar.

De saus lijkt op Bolognese. Ik maakte hem evenwel rijker om de eenvoudige reden dat het ons hoofdgerecht was en niet zoals gebruikelijk met dit soort spaghettischotels voor- lunch- of tussengerecht. Echte Bolognese is op basis van tomaten. Soms met een kruimeltje gehakt, vaak niet. Hij wordt ook anders gekruid en smaakt zurig-fris. (Hele weblogs zijn er gevuld over hoe het nu wél en hoe het niet moet met die saus, het laatste woord is er zeker nog niet over gezegd!)

Beetje geraspte Parmasan en een bordje sla erbij. Prima maaltijd.

© paul