Paul schreef al dat we veel zelf gekookt hebben in de vakantie, maar we hebben toch wel in diverse restaurants gegeten. Van heel chique, mét een mooie fles Bourgogne (2003, Monthélie, 1er cru, Paul Gauraudet staat er op mijn spiekbriefje) tot heel eenvoudig in een verder lege eetzaal van een abdij.

De mooie visjes op de foto aten we aan de Loire. We reden door het snikhete landschap van Saint- Pourcain naar  Beaune. De flessen water in de auto hadden bijna het kookpunt bereikt toen mijn oog viel op een kleine bordje langs de weg; poisson friture. Meer zag ik niet, maar ik kreeg meteen visioenen van schalen vol gefrituurde visjes en een koel glas witte wijn. We waren net over de Loirebrug gereden, dus de vis zou er wel lekker vers zijn. Toevallig was het ook nog lunchtijd én was er genoeg parkeerplaats om auto plus caravan te parkeren. Stoppen dus!
Hier in Nederland moet je vaak maar afwachten hoe het uitvalt zo’n geheel onbekend restaurant langs de weg, in Frankrijk zijn onze ervaringen beter. De restaurants langs de route nationale hebben meestal een eenvoudig menu met een aantal keuzemogelijkheden. Simpel maar goed eten tegen redelijke prijzen en vaak prima wijn uit de streek. Ook hier hadden we de keuze uit diverse menu’s of eten á la carte maar dat vonden we allemaal niet interessant; wij wilden de gefrituurde visjes!

We kregen eerst een fles koel water en frisse cider om bij te komen van de hitte. Daarna kwam er een bord met een paar plakken prachtige gerookte ham, een salade en natuurlijk brood. We besloten een klein flesje witte wijn te bestellen uit St Pourcain. Ik zie het hier niet vaak op wijnkaarten, zo’n half flesje, goede kwaliteit tegen redelijke prijzen ook nog!
Daarna kwamen de visjes. Een grote schaal vol piepkleine gefrituurde visjes. De visjes waren vluchtig door een beslag gehaald een even gefrituurd, wat grof zout erover een paar parten citroen erbij. Meer niet. Heel eenvoudig maar supervers en zo lekker! Een echt zondags feestmaal! Je eet deze visjes met kop en staart, gewoon helemaal opknabbelen. Ze waren s’morgens gevangen en lagen een paar uur later op ons bord. Op onze vraag wat het nu precies voor soort visjes waren kregen we de namen keurig op een briefje geschreven; ablettes et gardons, ofwel alvertjes en voorntjes.

Na de heerlijke visjes kwam er een schaaltje verse roomkaas op tafel en daarna konden we nog kiezen  of we crème brulé, clafoutis met kersen, ijs of abrikozentaart wilden. Ik koos voor de abrikozentaart en Paul crème brulé. Ook de beide dessert waren van prima kwaliteit.
Toe een kopje espresso.

Een onverwachte heerlijke maaltijd, zomaar ergens aan de Loire op een snikhete vakantiedag.
@ ellen.