Met het verstrijken van de jaren haken steeds meer oude carnavalsvrienden af, ze hebben doorgaans goede reden. En daar is niks mis mee, het is het natuurlijk verloop der dingen. Wij hebben het zelf wel eens zonder carnaval geprobeerd, maar dat was een vergissing. Wij waren er nog niet aan toe.

Gelukkig hebben een aantal van de vrienden een alternatief gevonden in het bereizen van Europa. En ons vergeten doen ze niet. Jan en Ans waren in Barcelona en brachten voor het Ministerie een prachtige zachte worst mee. We gaan er iets lekkers mee maken en dan zal er uitgebreid over worden geschreven.

En zondag, zo tegen de avond, stonden Ans en Alex op de stoep. Ze waren de dag daarvoor terug gekomen van een korte vakantie in London. Ze brachten ons twee voortreffelijke Engelse kazen. We hebben ze meteen gevieren geproefd.

Op de foto rechts ligt een stuk Farmhouse Cheddar. Nou is Chedar misschien wel de meest geproduceerde kaas ter wereld. Hij komt uit Canada, uit de V.S., hij wordt gemaakt in de Skandinavische landen, in Duitsland, Nederland en delen van Azië. Het is dan altijd een flauwe fabriekskaas. Je kunt hem beter laten liggen en kiezen voor onze eigen fabriekskazen, je bent dan beter af.

Maar die Farmhouse Cheddar… Dat is andere koek. Farmhouse Cheddar is een beschermd product. Geproduceerd in een klein, strikt omschreven gedeelte van het Verenigd Koninkrijk, altijd van rauwe melk. Tot twee jaar gerijpt. Hij smaakt niet zoet, niet zuur. Wél notig, pittig, tikje peperig en vol. Deze kaas kan de competie aan met elke grote kaas uit de wereld. Ik was al eens lyrisch geworden van Cheddar, ik schreef er hier over. Maar deze Farmhouse Cheddar wint het van alle Engelse kazen die ik ooit proefde.

Het andere kaasje heet Gorwydd Caerphilly. Het dient een kaasje uit Wales te zijn. Maar het is veelal hetzelfde laken een pak als met de Cheddar. Ook deze kaas wordt op talrijke plaatsen geproduceert en het mag doorgaans niet zoveel om het lijf hebben. Tot aan de Tweede Wereldoorlog werd de kaas volop op de boerderij gemaakt. Na de oorlog kwam de productie van traditionele Caerphilly niet meer op gang. Het werd een goedkope fabriekskaas, snel geproduceerd van gepasteuriseerde melk. Je schijnt hem volop te vinden het Verenigd Koninkrijk. Droog en brokkelig, bleekjes van kleur. Het moest duren tot de jaren negentig van de vorige eeuw voordat er weer een paar boeren in Wales overgingen tot de productie van traditionele Caerphilly. Het is bij een paar boeren gebleven.

Onze Gorwydd is een van die Farmhouse Caerphilly’s. Gemaakt van rauwe koemelk, ruim twee maanden gerijpt. Zacht maar complex van smaak, heelijk grassig geurend met een tikkeltje lemoen. En met een volheid zoals alleen het gebruik van rauwe melk die oplevert. De zuivel heeft een mooie kleur en is droog in het midden en zachter naar de de randen toe. De leerachtige korst doet denken aan Tome de Savoye. Wat een kaasje! De gulle gevers zij dank.

© paul