De zaterdagmarkt hadden we snel gedaan. Het was guur, af en toe spatte er wat regen en het waaide stormachtig. In vliegende haast bezochten we de bloemenboer, de sinaasappelboer, de groenteboer en  visboer. Op de terugweg een kop koffie bij Ans en Hijn en toen naar huis, naar huis, naar huis…

Die avond aten we grote gebakken garnalen, hoewel de viswijzer dat eigenlijk verbood. Ach, dachten we, voor een keertje…  Maar je moet het eigenlijk gewoon niet doen. De belasting voor milieu en visstand is van dien aard dat je het niet moet willen. De volgende keer houden we het weer bij onze eigen grijze garnalen. Die mogen wél en ze zijn nog lekkerder ook!

In het culinair consumentenprogramma van de WDR: Sevicezeit, Essen und Trinken zag ik overigens een kleine documentaire over de biologische kweek van grote garnalen in Vietnam. Hiervoor werden nu eens niet mangrovebossen gekapt, maar juist opnieuw aangeplant. Dat biedt dan toch weer enig perspectief voor de toekomst.

De zondag beperkten we ons tot een bezoekje aan de (bijna) jarige Zwager. ‘s Avonds aten we eenvoudige spaghetti aglio, olio e peperoncino.

© paul