Dachten wij altijd dat die boter van ons zo’n beetje de beste was op de wereld. En laten we wel wezen, onze Beurre d’Isigny komt ook aardig in die richting. Maar het kan nog beter…

Jan en Ans hebben er een gewoonte van gemaakt om het Ministerie te verrassen met culinaire zaken die ze aantreffen tijdens hun reizen door Europa, ze doen dat elk jaar weer. Met grote zorg kiezen ze het lekkers bij elkaar. Ik schreef al eens over hun Duitslandreis, en de schone zaken die die reis opleverde.

Dit keer trokken ze nar het Noord-Westen van Frankrijk, Normandië en Bretagne. Bij terugkomst overstelpten ze ons letterlijk met eet- en drinkbaars. Al dat lekkers wordt hier heus nog wel beschreven, ik beperk me nu tot de boter.

Sel de Guérande staat er op het wikkel. En dat is een begrip in Frankrijk. Het plaatsje Guérande aan de Bretonse zuidkust is omgeven door zoutpannen, ruim 2000 hectare. Bekkens waarin zout oceaanwater wordt gepompt dat dan weer in zon en wind mag verdampen. De pannen leveren zo het traditioneel gewonnen zout en als bijproduct het heerlijke Fleur de Sel. Dat zout nu werd aan deze boter toegevoegd. Het zout is niet scherp van smaak, eerder mild.

Verder staat er op het wikkel: fabriqué en baratte. Ik vertaal het maar als: traditioneel gekarnd.

De boter geurt verfijnd en het zout maakt dat het pittig smaakt. In deze boter wordt niet gebakken of gebraden, oh nee! Een stukje van het beste brood en een klodder beurre en je hebt niks anders nodig. Een beter snack bestaat niet…

© paul