Eetlust. In gesprek met ‘s werelds topkoks.

Een van de leuke dingen van het bijhouden van een weblog over eten is dat we regelmatig mailtjes krijgen met het verzoek om een kookboek te recenseren. Zo belanden er deze weken maar liefst vier boeken over eten, drinken en andere genoegens in onze brievenbus. Ik ga er de komende week over schrijven, in volgorde van binnenkomst.

“Eetlust. In gesprek met ‘s werelds topkoks”. Geschreven door Aranka van der Pol. Met foto’s van Frank de Ruiter.

Eetlust is een boek over de wereld van de topkoks. Over hun passie, hun werk, hun leven. Het boek is ingedeeld in veertien hoofdstukken, met een opening van Marco Borsato. Een voorwoord met verantwoording. Daarna komen tien topkoks aan het woord. Aranka sluit haar boek af met een dankwoord en foto’s van “the making of”.

“De topkoks van nu zijn eigenzinnige persoonlijkheden, die net als popsterren hun weg naar het succes hebben gevonden. Met het verschil dat zij liever in een bloedhete keuken biefstuken masseren en tonijn fileren dan op het podium staan.”

Naar het waarom ging Aranka van der Pol op zoek. Wat drijft deze topkoks, hebben zij nog een priveleven, en hoe blijven ze overeind in de moordende wereld van Michelinsterren, de hitte van de keukens en tv lampen? In tien mooie interviews kun je lezen hoe deze gepassioneerde topkoks zich staande houden. Aranka reisde de wereld rond, at aan de tafels van de wereldtop en schreef er dit boek over.

Tien totaal verschillende karakters krijgen we voorgeschoteld. Van de lompe, altijd het fuck-woord vóór in de mond, Gorden Ramsay tot de zachtaardige Italiaanse Nadia Santini. Onze eigen, sigarenrokende Herman den Blijker, goed voor een smeuig verhaal over de jacht op konijnen. En Alain Passard, de ‘Dalai Lama’ van de groenten, die sinds 2001 het vlees uit zijn keuken heeft verbannen. Of Ferran Adrià, de kok die de helft van zijn tijd in het laboratorium doorbrengt, maar die als kind eigenlijk gewoon voetballer wilde worden, net als Johan Cruyff. En Sergio Herman, de man met de drie sterren die in Oud Sluis streeft naar opperste perfectie. Natuurlijk mag Nigella Lawson in deze rij niet ontbreken. De sexy dame die de lustopwekkende foto’s in haar eerste boek ‘gastro porn’ noemt, blijkt zo ook haar gevoelige plekken te hebben. Zelfs de moeder van Jamie wil wel één en ander vertellen over haar beroemde zoon.

Eén ding hebben al deze koks gemeen, ze worden gedreven door hun passie voor smaak. Aranka schrijft erover in een vlotte, lekker leesbare stijl. En al ben ik dan geen vaste bezoeker van sterrenrestaurants, en al zeker geen frequent kijker van de tv programma’s met deze sterkoks, ik vond het toch boeiend om erover te lezen.

De foto’s van de fotograaf Frank de Ruiter zijn prachtig. Ook al kostte het hem, naar eigen zeggen, soms moeite om de altijd haastige koks te overtuigen nóg eens te poseren, het resultaat is prima. De schetsjes met trefwoorden en foto van de kok vind ik wel wat heel trendy.

Bij elke kok ook een recept. De meeste zijn heel goed na te koken in mijn eigen bescheiden keukentje. Maar bij een paar van deze recepten vraag ik me af hoe ik ooit de ingrediënten bij elkaar zou moeten krijgen. Eetbaar bladgoud is niet echt in het schap van mijn super te vinden.

Ik vind het wel jammer dat Aranka van der Pol niets schrijft over hoe ze tot de keuze voor déze koks is gekomen. Toevallig? Bewust? Waarom wel Jamie en niet Rick Stein? Of is Aranka al weer op weg naar de volgende serie topkoks? Van mij mag het, het zal vast nog zo’n boeiend boek opleveren.

Het boek is mooi verzorgd uitgegeven met harde kaft en een prettige lay-out.