Hoe was het mogelijk? In heel het huis was geen spat witte wijn te vinden, alles was op. Ik wist het zo goed en ik had me dan ook voor genomen om vandaag de lacune te dichten. En een bestelling bij de wijnboer hadden we al voor het weekend gedaan, ik hoefde alleen nog even langs te gaan om de wijn op te halen. Vergeten!
Een fles Blanquette de Limoux (Champagne, maar het mag zo niet heten omdat het niet uit de Champagnestreek komt) die lag nog verscholen in de kelder uit te rusten van de Feestdagen. En omdat het buiten koud was en omdat ik zojuist, ijs en weder dienende, mijn boodschappen bij die pooltemperaturen bij elkaar had gesprokkeld, weigerde ik om de deur nog uit te gaan. De witte wijn voor het koken werd vervangen door de Limouxchampagne.
Spaghetti met champagne, gekker moest het niet worden. En dan vooral toch omdat spaghetti het eigenlijk nooit hoefde te hebben van dure ingrediënten (truffel daargelaten…). De spaghettischotel met zalm en room werd al vaak beschreven op deze website, maar het is zo’n snel en smakelijk gerecht, dat er niet vaak genoeg over gesproken kan worden. Ik geef je geen exacte hoeveelheden, je kunt er met een klein beetje gevoel voor koken vrijelijk mee spelen.
Snijd zalmfilet in niet te kleine brokken. Je hebt niet zo heel veel nodig, het is al snel teveel. Bak in een hapjespan een gesnipperde sjalot en twee heel fijngehakte teentjes knoflook in olijfolie (Ellen vindt boter beter…) op een niet te hoog vuur. Wanneer de sjalot glazig is geworden en de knoflook begint te geuren gaat er een glas wijn (champagne, crémant, desnoods cider) bij. Laat alles even opkoken en daarna enkele minuten op een laag vuurtje trekken. Voeg nu een ferme scheut room toe en meng de saus en laat ze inkoken tot de gewenste dikte. Na een enkele minuut kunnen de brokjes zalm erbij. Afmaken met peper zout en een paar lepels vers gehakte peterselie. De zalm is in een mum van tijd gaar. Eventueel wat vers geraspte nootmuskaat misstaat beslist niet. Intussen is de pasta al dente gekookt. Stort de pasta in de hapjespan en schep goed om. Doe vervolgens de spaghettischotel over op een voorverwarmde schaal en dien op….
Een salade eet je vooraf, want de spaghettischotel verdient het om solitair genoten te worden. In al z’n eenvoud schenkt de schotel je een smaakexplosie van zacht en vol tegelijk, Daar moet niks anders aan te pas komen.
(En of deze schotel nu rijker was geworden door de champagne? Ach, ik weet het niet, ik proefde het niet. Deze schotel is altijd goed, welke wijn je ook toevoegt. De champagne tutterden we in de loop van de avond op. Daar was ook niks mis mee…)
© paul
Dit is me ook ooit overkomen, waarbij ik noodgedwongen mijn toevlucht zocht in een borrel calvados. Daar was ook niks mis mee. Na dit experiment kwamen er allerlei spirituele variaties. De spaghetti koken in omgeslagen wijn met een lepel suiker was ook heel lekker en bovendien prachtig van kleur. Ook daar kwam weer de variatie op met niet zo’n heel erg lekkere port, die voor dit doel wel geschikt bleek; mooie dieprode grove spaghetti.