Ellen werkte geruime tijd aan het artikel, maar uiteindelijk kwam er niet te staan wat ze bedoelde. Ze heeft haar schrijfsels dan maar radicaal vernietigd. Het overkomt haar wel eens vaker en het getuigt van moed om de consequenties te aanvaarden van een stuk dat niet voldoet aan haar kwaliteitseisen. Ik gooi ook wel eens stukken weg, maar dat is dan eerder uit stommigheid…

De ervaring leert dat het er op een later tijdstip nog zelden van komt om het artikel opnieuw te schrijven. Puur pragmatische redenen liggen daaraan ten grondslag. Een nieuwe dag dient zich aan, en een nieuwe maaltijd. En ook dat moet weer beschreven worden. Er is gewoon geen tijd om nog lang bij “oud nieuws” stil te staan. Zouden we alles doen wat we wilden, het voeren van dit web-log zou letterlijk een dagtaak worden. Maar dat zal niet gebeuren, dat willen we niet.

Even goed is het zonde van zo’n mooie foto, van het verliezen van de herinnering aan die heelijke maaltijd. Vandaar dat ik het plaatje toch maar even zet. Schelvis, op verantwoorde wijze gevangen, dat aten we. Klaargemaaakt in de oven, met een tomaatje, wat witte wijn, knoflook en wat groen. En saffraan. Snelle maaltijd, weinig werk, maximaal resultaat.

© paul