Ik ben in de avond nog even gaan kijken. In de tuin van de nonnen, wel te verstaan. Mijn vrees werd bewaarheid, ze stonden nog niet in bloei, die Lelietjes-van-dalen. Of zo je wilt Meiklokjes, want die naam dragen ze ook. (Ook Lelietjes-der-dalen mag, dat vind ik misschien nog mooier.)
De van oorsprong Franse traditie om mensen die je aardig vindt een toefje Lelietjes-van-dalen te schenken op 1 mei zie je ook terug in België en Luxemburg. Het ritueel stamt uit de renaissance; de Fransen hangen er het jaartal 1560 aan. Overal in Frankrijk, België en Luxemburg verschijnen daags vóór 1 mei stalletjes langs de weg waar de bloemetjes per bosje worden verkocht. En in de dagen daaraan voorafgaand zie je allerhand volk door de bossen struinen om de verse bloemetjes te plukken.
Ik wilde Ellen een boeketje schenken op onze Dag-van-de-Arbeid, maar dat kan dus slechts virtueel. Zoals gezegd tonen de bloemetjes in het écht alleen nog maar knopjes.
Vorig jaar moest ik het ook al houden bij een digitale overdracht. Ans en Jan, op weg naar Santiago de Compostella, zwierven door Frankrijk en waren dus fysiek niet in de buurt voor een persoonlijke overhandiging.
De foto maakte Ellen al op 20 april 2014. De natuur was vorig jaar vroeg…
Enfin, zijn ze volgend jaar op tijd dan zal ik een bosje plukken voor Jop. Je moet zo’n kruimel op tijd vertrouwd maken met échte tradities…
© paul
[ Aanvulling 3 mei: Ans en Alex laten vanuit Bourgondië weten dat de late lente ook in delen van Frankrijk problemen geeft. Ook daar zijn de Lelietjes-der-dalen nog niet aan bloeien toegekomen, het is voorpaginanieuws in zowel de lokale als de landelijke dagbladen. Er heerst overigens bar weer in Bourgondië; hevige regens gepaard aan een overdaad aan wind…]
Wat een mooi gebaar, ik wist van het bestaan niet af. En wat zijn het toch een lieflijke bloemetjes, en dan de geur, met niets te vergelijken. Ik ga ook opzoek!