01-05-2014. De etappe liep van Crozant naar La Souterraine, 25 kilometer.
De van oorsprong Franse traditie om mensen die je aardig vindt een toefje Lelietjes van Dalen te schenken op 1 mei zie je ook terug in België en Luxemburg. Het ritueel stamt uit de renaissance, de Fransen hangen er het jaartal 1560 aan. Toen we vandeweek door de Gaume trokken, dat Waalse stiefkind aan de Franse grens, zagen we op verschillende plekken in het bos wandelaars de bloempjes plukken. Overal in Frankrijk, België en Luxemburg verschijnen daags vóór 1 mei stalletjes langs de weg waar de bloemetjes per bosje worden verkocht.
Wat Ans en Jan meekregen van deze traditie weten we niet, ze repten er met geen woord over in hun berichten. Maar evengoed biedt het Ministerie hen dit bosje Lelietjes-van-Dalen aan, uit de grond van het hart…
De wandeldag begon met een afscheid. Vriend Jan en Dochter Loes trokken verder Frankrijk in, ze hadden nog een stukje vakantie te gaan. Als we geweten hadden dat we na het afscheid uit zo’n diep dal moesten klimmen, hadden we het mogelijk toch anders ingericht schrijft Ans. De eerste 3 uren moest er namelijk geklommen worden. Jan z’n adagio indachtig: As we klimme zitte we op de goeie weg bleek evenwel te kloppen…
Geen wijngaarden meer aan het pad, geen koolzaadvelden. Hordes Limousins langs de weg, eigenwijs rundervolk, dat was het. En zo nieuwsgierig als Aagje. En die meiden begonnen dan allemaal te zingen, wanneer de pelgrims langs trokken. De enkele Heer heette Os, hij liet het grotendeels gelaten aan zich voorbij gaan.
Je mocht hopen dat Ans en Jan langs pas gemaaide veldjes trokken. De geur die daaruit optrok was onvergetelijk. Zo gecompliceerd, zo kruidig. Op de juiste momenten was de hele Limousinstreek ervan doortrokken. Je begreep meteen waarom hier het lekkerste rundvlees vandaan kwam…
Het Creusedal bleef de adem benemen, zo schitterend, al die vergezichten, al die tinten groen. Om 15.00 uur kwamen de wandelaars aan in La Souterraine. Ze zouden er overnachten bij een Engelse familie, in een kast van een huis. Wel nog moest er een stempel geslagen worden. Daartoe bezochten de pelgrims de kerk, waar ene Max hen ten dienste was.
En vierde heel Europa deze dag de Dag van de Arbeid (behalve Nederland dan toch…), Ans en Jan vierden het feit dat Jan deze dag officieel toetrad tot het Corps van Pensionado’s. Ze dronken er samen een kelk Sint-Idesbald op!
De avondmaaltijd werd gebruikt bij de Engelse familie, maar niet voordat de wandelaars werden vergast op een klein huiskamerconcert. De dochter des huizes speelde voor hen een stuk uit das Wohltemperietes Klavier van Johann Sebastian Bach.
© paul
Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen. En voor het overzichtskaartje van Sas: klik op de link hieronder.<iframe src=”https://mapsengine.google.com/map/embed?mid=zdjs6EO5tq8A.klZPafK3sUQo” width=”640″ height=”480″></iframe>
