27-05-2014. De etappe ging van Larasoanes naar Pamplona, 17 kilometer.
In een kleine trettoria werd het ontbijt gebruikt. Koffie, stokbrood, jam, sinaasappelsap. Daarna begonnen de wandelaars aan een relatief korte tocht. Zonder al teveel problemen bereikten ze het stadje Villava, dat eigenlijk al onder de rook van Pamplona lag. Aan de buitenmuur van een van de vestingwallen werd het brood gegeten, de milde zon bescheen de wandelaars en maakte hen loom. Maar wat gaf het, er was een zee van tijd, de etappe was kort.
Villava ontleende al in de middeleeuwen een grote welstand aan de pelgrims naar Compostella. Een rijk scala aan handwerkslieden verdiende er zijn boterham aan. In die tijd was de enige manier om in de belangrijke bisschopsstad Pamplona te geraken het oversteken van de brug van Villava. De plaatselijke bakkers, de vleeshouwers, schapenboeren, de smeden en de houtzagers, ze pikten allemaal hun graantje mee.
Eenmaal in Pamplona bezochten onze wandelaars uiteraard eerst de kathedraal, er moest een stempel worden geslagen. Maar de kerk bleek ook om cultuurhistorische reden de moeite waard om er wat meer tijd door te brengen. Ans en Jan raakten onder de invloed van het praalgraf van Karel de Derde en zijn vrouw Léonore Trastamara. De versieringen werden destijds uitgevoerd in Vlaams-Bourgondische stijl. We spraken dan van de 14e eeuw.
Er was ook deze dag weer enig voorwerk gedaan door Marleen en de Jongste Bediende. De pelgrimsherberg was ondergebracht in de oude Jezuïetenkerk van de stad, de bedden voor de nacht waren al geboekt.
Pamplona was ook de stad van die feesten waarbij stieren de stad werden ingestuurd en het Jongvolk vervolgens zijn moed diende te tonen bij het pesten van die beesten. De feesten leverden door de jaren geweldig mooie affiches op. Want daar zijn ze goed in, Spanjaarden, in kunstzinnige affiches… Ans en Jan zouden weinig van de feesten meekrijgen, die werden traditioneel in het begin van de maand juli gehouden.
Dankzij het voorwerk hoefden de wandelaars slechts te volgen, ze werden keurig door de stad gegidst. Een stukje wandelen, dan neerstrijken op een terras, tapas eten, weer een stukje wandelen, en vervolgens zorgvuldig een nieuw terras kiezen.
Een traditionele paella vormde de hoofdmoot van de avondmaaltijd. En dan nog een afscheidsborrel, het was de laatste avond met Marleen en de Jongste Bediende.
En om 23.00 uur dienden de pelgrims binnen te zijn, de regels van de Jezuïetenkerk waren onverbiddelijk. Té laat betekende buiten slapen…
© paul
Klik bij Catagories (in de rechter kolom), of onder dit artikel op reis naar Santiago voor alle artikelen. En voor het overzichtskaartje van Sas: klik op de link hieronder.<iframe src=”https://mapsengine.google.com/map/embed?mid=zdjs6EO5tq8A.klZPafK3sUQo” width=”640″ height=”480″></iframe>
