Ook wij hebben ze in de kelder staan, de potten en blikken bonen, pre-fab, zo uit de fabriek. Handig voor mindere tijden of minder tijd.
Desondanks houden wij het adagium van wijlen Johannes van Dam altijd indachtig: “Blikbonen smaken zoals ze klinken.” Zelf gekookte bonen zijn echt veel lekkerder, en het extra werk dat je ermee hebt valt wel mee. Het is eerder een kwestie van goed organiseren.
In blik en pot zijn de bonen al gegaard (en voor de exotische keuken: gefermenteerd), in alle andere gevallen worden de bonen en aanverwanten (kekererwten, spliterwten, linzen) gedroogd. Om ze te gebruiken dien je ze te weken in schoon water. Hoelang is afhankelijk van de soort. Sommige linzen week je niet, andere een goed uur. Veel bonen vragen een weektijd van een nacht, andere hebben een etmaal nodig. Maar dan zijn er ook weer mensen die menen te kunnen volstaan met een paar uur weken. Ook zij hebben goede argumenten. Kwestie van de bereiding anders organiseren. Algemeenheden kan ik je niet verkopen over het weken van bonen. Lees een goed recept in een goed kookboek zorgvuldig, en je weet wat je moet doen. Het weken dient in de eerste plaats om de huid van de boon zacht te maken zodat het kookproces beter verloopt.
De boontjes van de foto werden in ons dorp “Picassoboontjes” gedoopt, als gevolg van de kleurige spatten op de schil. Bij eerdere gelegenheid stelde ik al eens voor om ze “Jack the Dripper beans” te noemen. Als je dan toch culinaire kunstgeschiedenis bedrijft sluit de tekening eerder aan bij de schilderijen van Jackson Pollock.
Ik betrok de boontjes bij de plaatselijke afdeling van VELT (Vereniging voor Ecologisch Leven en Teelt). VELTvoorman Ido achterhaalde intussen de herkomst van de boon. Ergens in het Poolse achterland hoort de soort (ras?) thuis. De boon draagt de naam van een obscuur stadje ergens bij de Mazurische meren. Je vindt overigens dit type bonen op veel meer plaatsen in de wereld. Ellen maakte een gerecht met de bonen, ze zal dat nog beschrijven. Het is niet zo dat je voor dat gerecht precies deze bonen nodig hebt. Bonenrassen en -soorten komen vaak heel streekgebonden voor. De kans dat je precies die ene boon vindt is klein. Maar er zijn altijd wel vergelijkbare soorten voorhanden, je hoeft het niet zo nauw te nemen.
Maar als je dan toch bij ons in de buurt bent, ga dan even langs bij VELT. Ze hebben er nog wat op voorraad; ecologisch, niet bespoten en goed gedroogd. Voor een grijpstuiver..
c Paul
Lijken ze niet op kievitsbonen?
Kievietsbonen hebben kleinere, meer regelmatige spikkeltjes dacht ik.