Lijsterbes…
Hij zei dan: De lijsterbes kleurt vroeg dit jaar, het zal gauw herfst worden. Hij zei het in augustus. Die uitspraak van mijn vader had voor mij een blijmoedig profetische waarde.
Vanaf mijn prilste jeugd ben ik dol op de herfst. Op de ochtendnevel die de wereld klein maakt, op de doorbekende zon die het afstervend blad van de beuk laat opvlammen. Op de roos die een laatste bloem laat bloeien in schemerig licht, ze blijft geuren. Maar ook op de regen, de stormen, de kou. Het is weer goed thuiskomen, de kachel brandt. De paddenstoelen komen…
Mijn vader had andere gedachten. Hij kon in weer en wind, elke dag weer, de deuren langs om wat schamele centen te collecteren, de premie voor een eenvoudige volksverzekering. Vaak nat tot op de draad, koud tot op het bot. En de winter moest nog komen…
De lijsterbes kleurt vroeg dit jaar, het zal gauw herfst worden. Hij zei het in augustus, hij zei het elk jaar weer…
Poëtisch! En inderdaad de lijsterbes kleurt volop momenteel.